Achieltje's weblog

Schakende, psychiatrisch verpleegkunde studerende, aan fietsen werkende halve gare die iets heeft met de mythische afstand marathon, schildpadden, tekenen, en vele dromen

30 mei 2006

Nagenieten...op de kinetafel

Goed nieuws uit Eernegem: geen 8 weken kinesist zoals vorig jaar na Rotterdam, na 2 weken zal ik al stukken beter zijn!!!! Ik maak snel vordering, mss de volgende eens zonder blessure afwerken?

Gisteren was de pijn in het linker onderbeen niet te harden, thuisgekomen na school, hadden nog studiebezoek gedaan waar we uren moesten rechtstaan en wandelen, trapjes doen en zo, en meteen gebeld naar Dr Cruyt, om een afspraak. Vanmorgen binnen gesprongen (nou ja, springen, eerder binnen gesukkeld). Na grondig onderzoek en met de voorgeschiedenis erbij vastgesteld dat ik een overbelasting heb aan de musculus gastrocnemius (een spier in je kuit), en tendinitis (peesonsteking dus) van de m. tibialis posterior (achterste scheenbeenspier). Op z'n blad merkte hij ook dat dit niet de eerste keer was, al elke keer als ik marathons liep was ik geblesseerd, bijna steeds overbelasting.

Advies van de dokter: kinesist bezoekje brengen, laten masseren, oefeningen doen, Reparil nemen voor een tiental dagen, uitrusten, en een afspraak maken met de orthopedist, steunzolen zijn absoluut een must. Had al zoiets in gedachten, ook Erik maande me al aan de podoloog op te zoeken, wat ik dus zeker en vast moet gaan doen nu. Er ook achtergekomen dat m'n schoenen eigenlijk neutrale modellen zijn, terwijl ze in de loopwinkel aangeraden hadden antipronatieschoenen te gebruiken, en vijf minuten later verkopen ze me zelf verkeerde schoenen. Enfin, c'est passé, met steunzolen erin zou het euvel moeten opgelost zijn en kunnen we ons weer wagen aan iets langere afstanden. Toch doe ik het nog wat trager aan, me richten op de kortere wedstrijden in 't Houtlandcriterium, beetje snelheid aankweken dus, en in 't najaar weer wat opbouwen. We zien wel, stap per stap. Nu eerst voor die steunzolen zorgen, mss een flashy modelletje, in navolging van Running Ronald met z'n koeprints...

Greetz

Birger

28 mei 2006

Kiekenflesch

Of hoe zou je "kiekevlees" in Letzenburgs moeten vertalen? Geen idee, maar kippevel was wel wat me zaterdag tijdens de marathon meermaals is overkomen. Al uren voor de start de aankomsthal geïnspecteerd, discolicht, grote speakers, dranghekkens, rookmachines, iets om heel de marathon in het achterhoofd te houden... en 't was de moeite waard om naar te verlangen...

Vooraf ook Koen en Johan tegengekomen, allebei vergezeld door hun vrouwtjes en/of kindje en/of schoonouders. Laatste uurtjes weglachen, lekker onspannen, voor mij althans.
De loop zelf dan was nog meer kippevel dan het al was. Gestart samen met Johan, in vak C, Koen in vak D. Al na een paar honderd meters ging Johan er vandoor, mn beentjes deden dan nog wat pijn, dus liet ik hem gaan, en bleef een beetje op mn hartslag verderlopen, menigeen passeerde me...shit dacht ik, 't zal toch niet waar zijn dat ik zal moeten stoppen met pijn???
Kilometer 3, net iets meer dan 17 minuten, plots een bekende stem uit de achtergrond, daar was Koen al, eventjes bij me gebleven, wat gepraat, en plots was ook Koen weg, shit, dit gaat niet goed. Niet opgeven, denken aan de arrivee, lichtjes, sfeer, muziek. Kilometer 9, vlak voor de doorkomst aan de startplaats, een emo-momentje, alles liep plots lekker, kwas vertrokken!!!!! Toen al wist ik dat het tot het einde was, raar, maar ken mezelf.

Na een uur lopen kijk ik in de massa en zie daar de twee andere bloggers op nog geen honderd meter voor me lopen, geleidelijk aan kwam ik dichter, liep gewoon mn tempo, en beende hen plots bij, prachtig gevoel, elkaar na anderhalf uur tegenkomen, zonder eigenlijk echt naar elkaar te kijken. Johan ging er toen weer vandoor, had blijkbaar weinig last van z'n blessure, prachtig gelopen. Koen bleef me volgen, soms dacht ik dat hij al kilometers gelost was, en toch liep hij nog steeds vlak achter me, waarna ik besloot gewoon constant te blijven lopen, dit zou voor hem een PR zijn!!!! Toch nog haasje spelen dus. +/- km 22, Koen maakt een plasje, eventjes temporiseren, achterom kijken tot hij weer in mn spoor loopt, ok, weer constant blijven lopen. Ergens rond de 30 à 31 moet hij mij kwijtgespeeld zijn, omdat hij achter me liep, had ik dit niet door, damn, hij zal toch niets mankeren? Achterom kijken, geen Koen te zien, verdomme, wat nu? Tempo blijven houden, kippevel blijven krijgen van de talloze drukbevolkte passage's, prachtige sfeer, genieten. Rekenen, zorgen dat ik binnen de vier binnen ben, beetje reserve opbouwen. Plots Johan in 't vizier krijgen, kdenk rond km 33, luid aangemoedigd in 't passeren, eigen tempo blijven houden. Km 34, klein lusje, waardoor ik Johan nog eens zie, luid roepen, Johan hoort me niet meer, ai ai ai, hij krijgt het moeilijk...
Km 35-38 bergop, lijken oprapen, tempo onder de 6min houden, tijd zat om onder de 4u te blijven. Toch maar tempo houden, met het oog op een eventuele klop van den hamer. Km 37-39 berop tot aan rotonde, zwaar, enkele mensen van de team run stuiven me voorbij, djembégroepen houden er de sfeer in, dit is wat ik nodig heb. Keerpunt maken, uitkijken of ik in tegenovergestelde richting Koen en Johan zie. Ja hoor, enkele minuutjes later zie ik eerst Koen, luid roepen, Go Koen!!!!! Eventjes verder ook Johan, Go Johan. Beiden steken het handje op, eventjes reken en tellen, Koen zal nog binnen 4u zijn, Johan zal het moeilijk hebben, damn.
Laatste km, vlammen, meespurten met de teamrunners, man wat keken die raar op toen ze merkten dat een marathonloper even snel ging dan zij, die er nog maar 10 hadden opzitten...haha, wat een kick, die verstomde smoelen.
En dan...het meest kippevel van heel de loop, de sporthal binnenlopen onder luid applaus, Go Birger (naam stond op borstnummer), handengeklap, luide muziek, discolicht, waaaaaaauw, waan me even een Keniaanse topatleet, wat een prachtig slot. Mijn tijd: 3u54'46" netto. Doel gehaald voor mezelf. Maar wat belangrijker was, hoe zou Koen het stellen, de klok tikt verder, organisatiemensen manen me aan door te schuiven, maar langs de kant weet ik toch wat dichter bij de meet te gaan staan. De brutotijd loopt over de vier uur, netto heeft Koen nog een minuutje of 3, rekenen en tellen waar hij aan het keerpunt was, hij zou het moeten halen als hij niets tegenkomt. Blauwe shirts, jaaaaa, nee, iemand anders, verdomme, waar blijft hij, luttele seconden, plots zie ik hem daar op de meet afstormen, volgens mij zat hij netto onder de 4u, loop hem tegemoet, neem hem in de armen, hij zucht, verdomme, net niet, 24 seconden tekort. "Toch een vet PR jong, op een vlak parcours was dit ruim onder de 4u."
Verdomme, had ik maar bij hem gebleven, kon ik hem aanporren op het laatste stukje, 30 km hangt hij in mn zog, en in de laatste laat ik hem in de steek, en dan mist hij het net, rot gevoel.
Nog eventjes wachten op Johan, die liep al heel moeilijk daarpas, maar hij haalt het, loop ook hem tegemoet, neem hem even vast, je hebt hem man, je haalt het, je bent een held jong!!! Gestart met een blessure en de eindmeet halen in net iets meer dan 4u, prachtig Johan!!!

Ongeloof bleef zich de eerste uren meester maken over mij, wauw, ik haalde het!!! Rot gevoel blijft, kon Koen aan z'n -4u geholpen hebben, zou met graagte wat fruitsap uit mn belt afgestaan hebben, tomme toch.
Nadien de emoties nog doorgespoeld met enige biertjes, de laatste lopers aangemoedigd die nog naar de meet strompelen, na 6u05 wordt de finish afgesloten, ong 2140 atleten zijn dan aangekomen, allemaal helden als je 't mij vraagt!!!! En niet in 't minst de twee mede bloggers, Johan en Koen, 't was een eer om met jullie te mogen lopen.

Vandaag steekt het linkerbeen nog wat, pijn pijn pijn. Maar dat gaat wel over. 't Was 't afzien waard, prachtige loop, prachtige sfeer, nog enkele kleine minpuntjes aanpakken en dit wordt een fantastische loop!!!! Hier kom ik ooit terug, zeker weten.

Op naar de volgende...halve marathon weliswaar, waar weet ik nog niet, mss Leiden, mss ergens anders, we zien wel, nu eerst nagenieten!!!

Groeten

Birger

Update met tijden: Na 10k was ik 1183ste in 54'41".
Halfweg schoof ik op naar de 1174ste plaats in 1u58'07"
Ik kwam over de meet als 836ste in 3u54'46"

Update met e fotocollage: Niet zo heel duidelijk, klein beetje illegaal van een betaalsite geplukt, toch beter dan niets...

25 mei 2006

Testen met 't kot open

Het was nog eens tijd voor een serieus testje, om te weten of ik zaterdag wel enige kilometers zou kunnen afhaspelen. De benen voelden gisterenmorgen goed, na de middag heel eventjes tijd om in gewone kledij eens rond de hof te lopen, 1 toertje, twee toertjes, drie toertjes, nul pijn, goed gevoel op 't gras, dus beslist om 's avonds de Permekeloop mee te doen, de vierde wedstrijd voor 't loopcriterium van 't Houtland, wat ik dit jaar eens volledig wil doen, gewoon om de parcoursen te leren kennen.

Enfin, de wedstrijd dan. Had het idee om binnen een uur binnen te komen (ging over 12.2 km), 'k moet zeggen, 't ging me goed, in die mate dat ik de eerste kilometer aan ong 4' liep, en dat ook nog een paar kilometer met heel klein verval bleef aanhouden. 't Was ofwel ter plekke in elkaar vallen ofwel overleven tot het eind, 't is 't tweede geworden. Uiteindelijk deed ik er 53 min 17 over, hartslagen verschrikkelijk (gem: 184, max 196) maar een goed gevoel. Er spookte tijdens de wedstrijd maar 1 iets door m'n hoofd, als mn benen dit kunnen, dan moet het zaterdag ook maar lukken. Er is zo'n kinderverhaaltje of spreuk, waarin men zegt: als je maar iets hard genoeg wilt, dan kom je der... Ook Koen Jonckheere was op de loop, jammergenoeg niet gezien tijdens 't lopen (te ver voor me) en ook niet nadien, nochtans een hele tijd blijven hangen, samen met onze Beisbroeklopers.

Straks vertrekken we al richting Ardennen, we springen nog binnen op een tentoonstelling van Orchideeën, brengen wel nog een bezoekje aan de geitenboer met kruidentuin, en rijden zaterdagmorgen dan door richting Luxemburg, waar ik hoop de andere bloggers Koen en Johan tegen het lijf te lopen, Koen is in form, da's geweten, hopelijk kan Johan, net als mij ook op de sukkel laatste tijd, ook aan de start komen, kga duimen en kaarsjes branden dat 't nie meer schoon is.

Nog slechts twee nachtjes onrustig slapen scheidden ons van de eerste marathon, 58 dagen geleden begon ik te trainen, met 78 kilo op de schaal, en zag ik alles zitten. Nu ben ik al een pak kilo's kwijt, heb er wel een hoge tol voor moeten betalen, maar 'k hoop dat over de finish raak (en liefst niet op een draagberrie). Mensenlief, tot zondagavond of maandagmorgen met 't verslag. ("Den Dardennen" loopt op vlak van internet ietsie pietsie veel achter, toch de streek waar ik zit, en live verslag maken, dat zit er ook nog niet in.)

Tot dan, groetjes

Birger Allary,
Trotse drager van het nummer 5101 binnen 2 dagen...

23 mei 2006

Meer rust dan andere dagen

Na vrijdag niet meer gelopen, zaterdag sowieso gerust, om zondag te gaan lopen, maar ook dat ging niet door, ben wat later naar Beisbroek gegaan, en kon mn benen niet eens opheffen om te lopen, onderbenen wouden niet wat de rest wou. Na stretchen kon ik dan ritmisch verder bewegen gedurende 10 meter, lopen was het nog niet, en 't deed pijn... Wijselijk de auto ingekropen, en naar huis, voor een warm bad, koude douche op mn been, warme douche, koude douche. Dan nog een sessie "zware benen massage" met de Compex, maar nog was 't niet weg, de trap afgaan lukt niet zo goed. Ook gisteren nog gerust, voel het zelfs als ik nog maar wandel. Ook vandaag niets, noppes, nada. Al van zondag dagelijks een Feldene, maar nog is 't niet weg.

Voor de zoveelste keer geblesseerd dus, wat me toch doet twijfelen aan mn geschiktheid voor marathons. Of tenminste aan de manier waarop. Nog nooit trainde ik deftig. Enkel nu, maar veel te veel blijkbaar. Korte herhaling voor degene die me niet kennen: m'n allereerste marathon, Kustm '04, ben ik welgeteld een maand op voorhand beginnen trainen, en in die maand 2 weken out geweest, langste duurloop was 18km, met sterretjes als gevolg, maar wel de marathon gelopen, met een blessure, in 3u31!!! Dan maanden later Rotterdam, een drietal keer gekwetst in de voorbereiding, en in de marathon out na 15km met verroken pezen, maar toch verder gestrompeld, gevolg: peesontsteking, marathon gefinisht in 4u45. En nu Luxemburg, 56 dagen geleden beginnen trainen, en nu weer out. Resultaat: ?????? Hopelijk kan ik lopen, in elk geval, verstandiger dan Rotterdam, heb geen zin om weer weken naar de kinesist te tsjaffelen zoals de vorige keer.

Dus ben ik serieus aan 't twijfelen of ik er niet goed zou aan doen me eigenlijk eens een jaar bezig te houden met kortere afstanden, 10 kilometer, 10 mijl, of maximum een halve, en pas nadien weer een beetje te denken aan die hele marathon. Misschien willen mn wielrennersbenen dan wel wat meer hardlopen en minder geblesseerd zijn, het zou aangenaam zijn.

Ga ook eens een podoloog opzoeken, goed adres gekregen van Erik, dus we gaan die meneer een dezer dagen eens opbellen voor een afspraakje, en dan eens werk maken van het kortere loopwerk, zeg ik nu, want m'n hart klopt toch sneller voor een marathon dan voor om 't even welke 10 kilometerloop...

Groetjes

Birger

20 mei 2006

Lesje sportgedrag

Lesje sportgedrag: ga de dag voor de wedstrijd niet uit, het werkt niet!!! Gisteren heb ik dit eens uitgetest, na twee rustdagen (woensdag en donderdag) moest er vandaag getraind worden, en kvond de Keignaertloop een uitgelezen alternatief om niet in mn eentje te moeten lopen, zo kom je nog eens onder de mensen.

Donderdag was het echter laat geworden, het uur dient hier niet vermeld, de mensen zouden me als sporter niet meer serieus nemen. In elk geval, kwam verschrikkelijk vermoeid aan de start en was maar nipt op tijd, want nog in slaap gevallen in de zetel...

Vincent heeft me net niet gedubbeld (ik kwam door na ronde 2 na 31', Vincent liep paar minuutjes meer) en ook Koen kreeg de eer niet om me te dubbelen, maar 't scheelde ook al niet te veel. M'n laatste rondje was wel 't snelste (al is da relatief natuurlijk, lol). Liep de eerste twee in elk 15'30", laatste in 13', een goe versnellingsje geplaatst dus. Voor de statistieken, ik werd 165ste op 190 aangekomen mannen. (Best dak er in de laatste ronde nog een 15tal kon oprapen, lol).

Net als Koen greep ook ik naast de fiets, maar m'n garage staat nu al vol, dus ja, trouwens, was maar met een polootje, daar past maar nipt een fiets in, lol. Woensdag nog een laatste wedstrijdje voor Luxemburg, die nu wel akelig dichtbij komt, zal de laatste week vooral moeten gebruiken om te recupereren, en nog weinig trainen, want mn onderbenen zijn toch nog niet helemaal in orde, zal eens moeten wisselstukken zoeken.

Dit weekend is het ook de Ironman van Lanzarote, de zwaarste aller triathlons. Luc Van Lierde hoopt er de marathon te lopen in 2u45...nadat hij bij wijze van opwarming 3.8 km zal gezwommen hebben en 180 kilometer op z'n stalen ros zal gezeten hebben, niet evident in een "trekgat" zoals Lanzarote. Ook Marc Herremans probeert er de records te breken, hij weet zich gewonnen in zijn categorie, als enige deelnemer, maar dat volstaat uiteraard niet, hij zal er vast en zeker heel hard willen gaan, wij duimen in elk geval mee van hieruit. Prachtatleten zijn 't.

Morgen nog een laatste duurloopje in Beisbroek, daarna uitrusten en nog paar keer onrustig slapen en dan staan we aan de start van de marathon, zaaaaaaaaaaaalig stressen

Groetjes

16 mei 2006

Verlies van lading...

Hoe beter kan een mens de dag beginnen dan met de vaststelling dat hij stilletjesaan weer naar een aanvaardbaar gewicht op weg is? Niet veel beter dacht ik zo. Om en bij de 50 dagen geleden wees de weegschaal nog rond de 78kg aan (in een van mn allereerste blogberichten 77.6 kg). Deze morgen echter, na het ochtendplasje (scheelt toch ook enkele honderden grammen...) bleef het digitaal schermpje al steken op 71.7 kg!!!!! Een verlies van een goeie 6 kg sedert de trainingen zijn herbegonnen... een rechtstreeks gevolg ook van de vele lange langzame duurlopen, ietsje beter op voeding letten, ietsie pietsie meer leven als een (amateur)sportmens.

Jerzy Zoladz, bij atleten gaat misschien een belletje rinkelen, de Poolse inspanningsfysioloog die heel wat nieuw licht liet schijnen op de atletiektraining. Als je op deze methode traint, wat vooral neerkomt op heel langzame duurlopen, zou je moeten sneller lopen in wedstrijden... Klinkt wat contradictorisch, heb ook lang getwijfeld, maar ben het nu toch aan 't proberen. Met als resultaat dat ik langer doe over mn toertjes, logisch, je moet trager lopen. M'n toertje wat ik in een uurtje afwerkte toen ik van Zoladz niets afwist deed ik vandaag in 1u16, de harstlag 15 slagen lager (nu 147 gemiddeld), da scheelt 2 kilometer per uur!!! Nagelbijtend traag. Uit pure frustratie heb ik er twee snelheidsblokjes ingestoken (Sorry Jerzy), al dat traag lopen, toch moeilijk. Maar 'k hou me eraan, alles staat in het teken van een hele snelle najaarsmarathon. Heel snel zou voor mij een tijd zijn rond de 3u-3u10 maximum. En liefst nog een snelle halve ook, datum staat al vast, in Ploegsteert ga ik proberen 1u20, of sneller, te lopen. 'k Weet het, Ploegsteert is nog maanden ver, maar dan weet je tenminste waarom je nu zo traag door de polders slentert...

Nog een tiental dagjes voor de marathon van Luxemburg, na het afhaken van Marnix, die de Maasmarathon liep in 3u24!!!!!! en zich beperkt tot de Nacht van Vlaanderen, mis ik dus een haas, misschien gelukkig maar, ik zou me te pletter hebben gelopen. Nu kan ik rustig de meute volgen en me richten op een tijd rond de 4u, niet (veel) sneller, nog steeds meneer Zoladz in gedachten houden, eerst traag lopen, dan pas sneller worden.

Morgen een rustdagje, na drie dagen duurtraining (zondag 2u45 lopen, gisteren 4u fietsen en vandaag 1u16 lopen) mag dat wel eens dacht ik zo. M'n nonkel Patrick daagt me nogmaals uit aan de snookertafel morgen...loopt recht z'n verlies in, vorige keer kreeg hij 4-1 op z'n dak, zal me morgen niet inhouden om evengoed te doen... Ik overweeg ook om vrijdag de Keignaertloop te doen, maar nog lang niet zeker, we zien wel. Dag per dag, en hopelijk kilo per kilo en kilometer per uur per kilometer per uur...

Groetjes

Achieltje

15 mei 2006

Janettentraining uit de oude doos

Zonnige dag vandaag, niet zo heel fel zonnig, maar warm, mooi windje, ideaal voor een lekker fietstochtje door de Westvlaamse polders.

Vroeger (in mn wielrennersverleden) hadden we benamingen voor mensen die geen 100 kilometer konden fietsen aan meer dan 30 per uur. Dat waren ofwel bejaarde toeristen, zondagsrijders of gewoon mietjes. Nu, vandaag was het geen zondag, dus zondagsrijder, dat kon al niet. 23 jaar is niet om zeggens bejaard, dus een bejaarde toerist kan ik ook al niet zijn.

Noodgedwongen moet ik dus mezelf uitroepen tot "mietje". Tijdens m'n 4u en 2min haalde ik amper 25.4 gemiddeld, vroeger zou ik me hiervoor mateloos hebben geschaamd, zou het niet eens hardop durven zeggen. Nu is de schaamte overwonnen en meld ik u met trots: Ik ben een "Mietje". Ter verduidelijking: De Mietjes was de naam van een van de eerste clubs waar ik bij was, het reglement schreef voor dat het gemiddelde maximum 23 per uur mocht zijn, en niet teveel kilometers, er werd enkel op zondagmorgen gereden, start niet te vroeg en terug in 't lokaal om 11u, om "de dorst te lessen". (Lees: pinten drinken aan de toog)
Ik raak dus maar niet los van dat reglement van vroeger, al heb ik het nu serieus overdreven, heb 2.4 per uur te snel gereden, heb onderweg nergens halt gehouden om er de lokale middenstand te steunen, en ben pas in de namiddag en niet op een zondag gaan fietsen, een schande, dus eigenlijk ben ik nog te zwak om "mietje" te mogen genoemd worden.

Toch ben ik blij dat ik de streek heb verkend, langs de Ijzer tot in Fintele, richting Stavele, Krombeke, Proven, Poperinge, Elverdinge, Houthulst en Werken weer naar huis, toch goed voor 102.5 kilometer. GHR: 144. Met een sneller blokje, er hing een irritant schooljongetje in 't wiel, met een piepende ketting dat 't nie schoon was, dus maar wat versneld, 42 per uur rijden kan ik nog steeds drie kilometer lang...
Op 't verste punt in Poperinge wel een serieus vlaagsje in mn nek, waardoor ik de rest van de training met natte kleren zat, gelukkig was het toen wind in 't gat tot thuis.

Morgen ga ik voor de dubbel, 's morgens lopen, 's avonds fietsen. Plus ga ik me morgen nog eens wegen, wil wel eens weten hoeveel er van de oorspronkelijk 78kg nog overblijven...

Groetjes

Achieltje

14 mei 2006

De lustige boslopers

Na de dertiger van dinsdag weinig uitgespookt (tijdsgebrek), enkel woensdag in alle vroegte een ritje gedaan met het stalen ros, om wat de spieren los te lopen. Had toch nog wat last van mn duurloopje van dinsdag, het was te voelen dak gelopen had.

Vandaag opnieuw aangeknoopt in Beisbroek, met Erik afgesproken om al een uurtje vroeger te vertrekken en er een lange duurloop van te maken, rustigweg, niets forceren. Een uurtje later bij de groep aangesloten, en in totaal 2u45 afgewerkt. Al ging na 2u snel bergaf, de hartslag onmiddelijk de hoogte in, niet meer kunnen versnellen, de groep laten lopen, alsof je letterlijk je kaarsje ziet doven... Toch tevreden toen ik aankwam, Erik kwam me nog opzoeken om ook uit te lopen door het bos, rustigaan.

Erik is vanavond trouwens te bewonderen in Vlaanderen Sportland, voor wie hem niet kent, een 40-er, beetje kalend, getrimde baard, en als hij in beeld komt, zal het wel tussen de vrouwtjes zijn, lol. Erik is de begeleider van 90 wildenthousiaste vrouwen die in Bredene het Start To Run programma afwerkten, die op zaterdag steeds de lange duurloop voorbereid voor het vaste loopgroepje, waarbij het altijd versgeperst pompelmoessap klaarzet onderweg, nog voor wij aan lopen denken. Een altijd goedlachse Beisbroeker, die al wat marathons op de teller heeft staan, dus al wat ervaring heeft in het lopen.

Had trouwens voor het lopen eens andere zooltjes ingelegd, heb twee paar Saucony's, en heb de indruk dat van het oudere paar de zooltjes achteraan iets steviger zijn, dus proberen we dat graag even uit. Ga nu nog zoeken naar zo'n inlegstukje, weet wel, dat je aan de binnenkant legt, waardoor er zo'n "boebeltje" onstaat, want naar 't schijnt knikken m'n hielen echt fel naar binnen, meer dan normaal is, dus moeten we daar iets op vinden.

De zus doet het iets beter, die mocht gisteren nog eens een gouden medaille ontvangen op het BK zwemmen voor mindervaliden in Antwerpen. Ook vandaag stonden nog wedstrijden op het programma, dus ben benieuwd of er nog eremetaal mee naar Eernegem komt.

Nog 12 dagen tot Luxemburg, het komt nu echt razend snel dichtbij, de spanning stijgt, de zin is er, we maken er een genotsmarathon van, wat kijk ik er naar uit, ongelofelijk. Nog een paar nachtjes slapen...

Groetjes

Birger

09 mei 2006

Twintiger loopt dertiger

Een dagje vrij vandaag, en daar goed van geprofiteerd. Vroeg opgestaan om zus naar Brugge te voeren voor een daguitstap en een dutje gedaan in de zetel, kwestie om eens uit te rusten.

Na de middag de streek loopsgewijs verkend, toertje langs de oude spoorwegbedding door de polders, tot in Zandvoorde, om langs de Keignaert te lopen, een mooi natuurdomein, ook nog eens het kanaal Nieuwpoort-Oostende, om af te sluiten langs Gistel en Westkerke. In totaal deed ik daar 3u07 over, een heel eind dus, maar dat was ook de bedoeling, op amper 17 dagen van Luxemburg had ik dit toch wel nodig. Aan het eind van de toer (tussen Westkerke en Eernegem) stonden ook hectometerpaaltjes, waardoor ik kon zien hoe snel ik toen nog liep, en dat viel best mee, 6:01 per kilometer, na drie uur, kan dus wel zeggen dat ik ongeveer 30-31 km zal afgehaspeld hebben. En wat voor mij belangrijker is, zonder pijn, met een lage hartslag (gemiddeld 149) en tot nu toe geen stijfheid of erge vermoeidheid, de moral stijgt weer, zalig.

Onderweg ook al zitten denken op een volgende marathon, De Nacht van Vlaanderen is vlak in de examens, dus lukt niet, Brussel is te ver weg, dus kwam ik Kortrijk-Brugge terecht, op 2 juli. Da's nog redelijk in de streek, en loop school in Brugge, en 't parcours loopt langs m'n stageplaats in Pittem, gekende streek dus. Kwestie om na Luxemburg iets voor ogen te hebben wat dichterbij is dan de najaarsmarathons.

Gisteren m'n naam ook eindelijk teruggevonden op de deelnemerslijst, dat bleef maar duren, dus deze jongen is nu pas zeker dat hij met nummer 5101 loopt. Een tijd? Moeilijk, voluit zal ik niet gaan, maar stiekem hoop ik toch dat ik ergens strand tussen 3u45 en 4u. Misschien kan ik haasje spelen voor Koen? Of de polonaise lopen in het spoor van Johan? Marnix gaat er voor 3u35 à 3u40, dus ook al reizen we samen af naar daar, hem volgen zal ik wellicht niet doen, met het oog op latere snellere marathons, en dan mag hij mij eens volgen ;-) .

Morgen laatdienst, dus 's ochtends wellicht een recuptraining met het stalen ros, om donderdag na lange tijd nog eens een iets snellere loop te doen, hopelijk.

Groetjes

Achieltje

07 mei 2006

Loop der natte konijntjes

Vrijdag: buiten snookeren geen inspanningen
Zaterdag: 2u32 gefietst, 69 km, ghr: 152
Vandaag zondag: 1u14 gelopen, ghr: 150


Vanmorgen wat langer blijven liggen dan gewoonlijk, gisterenavond hield ene Belle Perez mij uit mijn bed, haar concert bleef maar duren, en wij bleven maar zitten. Gelukkig was m'n pa chauffeur en kon ik in de terugweg languit in de auto een dutje doen. Tijdens het concert slapen was wat moeilijk, ten eerste stond de muziek redelijk luid, ten tweede zaten er achter mij twee kleine meisjes die om de haverklap rechtsprongen en me regelmatig ne ferme kwak gaven, en ten derde, er zijn mensen waar je minder graag naar kijkt dan naar Belle... Moest ze 't twee keer moeten vragen, 't zou zijn omdat ik het den eerste keer niet verstaan heb.

Anyway, dus wat langer blijven liggen vanmorgen, in Beisbroek zouden toch haast geen lopers zijn, want die lopen straks Dwars door Brugge. Dan nog wat gewacht of het niet zo opklaren, maar dat deed het niet, dus in de regen op pad. Wou een drie kwartier tot een uurtje rustig lopen. Had net iets te veel hooi op de vork genomen, en deed er uiteindelijk 1u14 over. Maar me heel de weg kunnen bedwingen, constant lage harstlagen, kilometertijd lag rond de 6:00-6:10, dus heel rustig lopen, zoals me opgelegd is. En pijn is er niet, is leuk lopen zo, enkel nadien steekt het nog wat, dus nog wat rustig aan doen deze week, wat fietsen, en dan raken we er ook wel vanaf.
Onderweg kunnen genieten van natte koeien, natte wegen, natte konijntjes die over de spoorwegbedding huppelden. Op een stukje waar enkel een tractor in de verte de rust verstoorde, zalig lopen, dan mag het regenen zoveel het wil, de vogeltjes fluiten sowieso, de konijntjes lopen net als ik hun toertjes (op zoek naar pruimenen een grootmoeder?).

Gisteren had ik 2u30 gefietst, met het oog op een looptraining vandaag. Twee dagen op rij lopen zou nog net teveel van 't goeie zijn denk ik, kwil ook geen risico nemen, wil die blessure niet opnieuw erger maken.
Vind mezelf verstandiger dan ooit bezig, rustig lopen, rustdagen nemen, als ik nu ook nog elke dag vroeg ga slapen en op mn voeding ga letten komt het nog helemaal goed...

Luxemburg wordt dus een hele lange duurloop, er zullen nog bloggers zijn die er een "genotsmarathon" van maken, en naar ik verneem is er ook nadien een afterparty... na de foto's van de weblogloop gezien te hebben, is dit toch iets om naar uit te kijken, al mankend de polonaise doen na een marathon...

Nog iets, misschien een beetje laat, maar kheb de foto's van de weblogloop ergens gedropt op internet, in een fotogalerijtje. Ok ja, 't zijn niet allemaal lopertjes (ben gek van Kevertjes) en ik sta er een beetje veel op (keuze van de fotografe) De foto's vind je hier.

Greeeeeeetz

Achieltje

04 mei 2006

De morgenstond heeft lopers in de mond

Na exact tien dagen zonder trainen, zonder niets, eens iets gedaan wat ik al lang niet meer had gedaan... Nog voor ik ging slapen gisteren rees het idee al, ik sta morgen vroeger op, en ja hoor, een drie kwartier eerder dan normaal rolde deze jongen uit z'n bed, plasje maken, weegschaal op, sportieve kleertjes aan, tien minuten zoeken naar de loopschoenen (was van weblogloop geleden dak ze gezien had), en de baan op, zo rond half zeven in de ochtend, de dauw nog op het graspleintje, de vogeltjes die hun ochtendliedje zingen, niemand te bespeuren, een heerlijk zonnetje dat stilaan de dag op gang brengt, en een onnoze loper die afziet als de beesten.

Het was trouwens nog een nuchtertraining, en dat was misschien niet zo'n goed idee. Voelde me echt zwak op mn benen, heb na 10 minuutjes joggen zelfs een minuutje gewandeld, en om dan nog 20 minuutjes verder te lopen. Liep in totaal een zestal toertjes op 't sportplein, waarvan twee met een extra lusje (normaal is 't 630m, met extra lus ist er 250 meer), wat m'n totaal, met heen en weer lopen, op zo'n 5 km bracht in een half uurtje. Niet slecht voor een duurloop, maar 't gevoel was barslecht, weinig pijn, dat niet, maar gewoon zwak zijn. Morgen doe ik het misschien opnieuw, maar dan neem ik me wel eerst iets te eten of te drinken, zal misschien beter gaan dan.

Nog goed nieuws te melden ook, zoals ik zei, vanmorgen op de weegschaal gesprongen, en die wees 73.1 kg aan. Dus ben ik in een paar weken toch al een goeie 4kg kwijt, en hebben die tien dagen rust niet zo'n hoge tol geëist dan ik dacht. Hopelijk zijn we nu weer vertrokken en kunnen we in Luxemburg op 't gemaksjes uitlopen, zonder al te veel miserie.

Greets

Achieltje

03 mei 2006

Het lichtje aan het eind van de blessuretunnel

Vandaag eindelijk een pijnloze dag. Heb dat al spurtend gemerkt. Tijdens mijn laatdienst op stage vandaag, kregen we een alarm uit de doktersgang, een paar honderd meter van onze afdeling, daar naartoe gelopen, zonder pijn, en nadien ook geen pijn, dus kdenk wel dak rustig zal mogen beginnen trainen.

Kheb bewust wat lang gerust, wou niet de fout maken die ik in 't verleden telkens maakte, te snel weer volle bak. Deze keer rustig afgewacht, er zit geen druk achter. Alhoewel, Luxemburg is zo heel ver ook al niet meer van hier. Zal dat dus moeten opnemen als een hele lange duurtraining, en gewoon genieten van de sfeer, en 't gezelschap waar we dan zullen in vertoeven, misschien zijn er wel bloggers bij waar ik me kan bij aansluiten, we zien wel, wil wel eens weten hoe een avondmarathon eruit ziet, ben benieuwd naar die fakkels, het Bengaalse vuur, wil er gerust nog een half uur langer over lopen om het te zien.

Ook voor "Dwars door Brugge" zondag zal ik verstek geven, mezelf kennende zou ik me daar zeker pijn doen, tot over de limiet willen gaan, en dat doe ik nu beter niet. Zou ik eindelijk tot de jaren van verstand komen en mezelf de tijd gunnen te herstellen? Of krijg ik enkel tijdelijk iet of wat verstand? Enfin, als we maar beter worden.

Groetjes

Achieltje