Polonaise Hollandaise

Deze week er eventjes tussenuit geknepen in Weerterbergen, een mooi domein in Nederlands Limburg, waarlangs militairen dag na dag soldaatje spelen en lawaai maken, en waar prachtige straaljagers het luchtruim doorkruisen, geregeld luid lawaai makend. Toch is het er heel rustig, de geluiden die je hoort lijken enkel vanop de achtergrond te komen, ideaal voor een weekje relax.

Da's ook waar ik me aan gehouden heb: relax. Ik voelde vorige week al een klein beetje stijfheid in m'n kuit, dacht tijdelijk, maar 't komt toch een beetje terug, hetzelfde gevoel had ik ooit al een toen er ene musculus gastrocnemius overbelast was, kdenk dat die meneer spier (kwist niet eens dak die had) nu weer opspeelt, maar last heb ik er niet van.

De trainingen dan, maandag niets gedaan, buiten veel gewandeld. Dinsdag dan een mooi fietstochtje gedaan en daarna ons moeder en m'n vriendin begeleiden op hun allereerste looptraining, 24 minuten waarvan 8 lopende en de rest wandelend, 't is ontspannend. Verder weinig, buiten kanovaren en ontspannen in het zwembad. Woensdag rust, enkel wandelingetjes maken, donderdag gelopen, met de vrouwen op hun tweede training, nu toch al 10 loopminuten !!! Daarna van de gelegenheid gebruikt gemaakt om zelf nog een goed halfuurtje bij te trainen, door het zanderige domein, ook nog een kleine imitatie van Clijsters en Henin in de namiddag (al was het meer imitatie ballenrapen). Gisteren dan tenslotte is het bij een ontspannende zwempartij gebleven, compleet met whirlpooltoestanden en kruidenbad-broebel-dingen voor we weer enkele uren achter 't stuur kropen.

We zouden dus weer op krachten moeten zijn om deze week weer goed door te trainen, straks nog met mamalief 12 minuutjes lopen tussen de 25 wandelminuutjes door, en zelf nog iets bijdoen, wou fietsen vandaag, maar 't is barslecht weer, 't zal lopen worden, luxe troef nu ik kan kiezen tussen de twee... Misschien moet ik wel eens een duathlon proberen, maar toch eerst die marathon afwerken (binnen 48 dagen is 't al van dattum). O jee, dit komt dichterbij en kheb nie 't gevoel dat ik eigenlijk al getraind heb, 12 dagen geleden vond ik dit een prachtige uitdaging, nu bekruipt mij een gevoel van twijfel, red ik het of red ik het niet? En da's precies zo zalig, gewoon niet weten waar je zult stranden, kilometer 5? 19? 37? Of kom je binnen met een prachtgevoel? Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig stressen.

Groetjes

Achieltje