Ardens gekkenwerk

Op dit eigenste moment is deze jongen nog aan het bekomen van een prachtig loopje in de Ardennen. M'n allereerste "trail". Waarom ze dat niet gewoon "loopkoers" noemen werd al snel duidelijk...Zoiets is gewoon niet gewoon.

Al bij de start zag ik overal rond mij mannen en vrouwen met hele grote Camelbags, hoge kousen, er waren zelfs enkele met een soortement skistokken. "Waar heb je die nu voor nodig?" dacht ik, maar dat zou al snel duidelijk worden...

Starten op het gemak, eerst nog een speech van de organisatie, en dan op weg. Een kilometertje of zo langs het water, mooie wegen, plots nen hele hoop aarde... Iedereen daarover, dus ik maar volgen. Iets verder zie ik plots mensen wandelen, en bijna recht omhoog. "Is hier nu nog een andere wandeltocht bezig?" dacht ik. Niets van dus, bleek gewoon het parcours te zijn, omhoog. En eens boven, even recht weer naar beneden. Wist ik veel dat dit zo nog wel enige keren zou gebeuren... Ze moesten toch iets doen om aan die 2000m hoogteverschil te raken. Nog voor de eerste bevoorrading (11km) zie ik een gevallen Noorderbuur, grote wonde tot op het bot ter hoogte van de knie, iets te onstuimig geweest in de o zo gevaarlijke afdalingen.

Het bleef dus lange tijd wat op en neer, het ene weggetje al steiler dan het andere. De ene afdaling al gevaarlijker dan de andere. Het ene uitzicht al spectaculairder dan het andere. Alles liep bij mezelf goed, tot rond kilometer 23 (toen al 2u30 onderweg). In een afdaling de linkerknie iets teveel belast denk ik, waardoor die nogal gevoelig werd. Een paar kilometer stappen dus, zowel bergop als bergaf. Wat was ik blij dat we dwars door een bergriviertje moesten, eventjes tijd om wat koude op de knie te brengen, minuutje of vijf, klein beetje verder nog es gedaan, en zo kon ik weer op pad. De buitentemperatuur ondertussen opgelopen tot goeie 20°C. De drinkflesjes leken wel te lekken, zo snel waren ze leeg.

Dan denk je zo na 35km, ok, nog een tiental, kga eventjes doorlopen. Niets van dus. Dan smijten ze je een enorm steil stuk voor de voeten. Nog een ladder (jaja, LADDER) of 5, rotspartijen waar over geklommen moet worden, afdalingen waar je slechts met muizenpasjes kunt riskeren om naar beneden te gaan. Puur afzien, nog nooit heb ik dergelijk zware loop gedaan. Zelden was ik zo voldaan toen ik het aankomstpodium mocht opspringen. Prachtig, maar lood, lood, lood, loodzwaar. De 44km (op m'n Garmin slechts 42) legde ik uiteindelijk lopend, wandelend en klimmend af in 6u18 minuten. Wat ongeveer 6,7 per uur is. Lijkt traag, maar zelfs de winnaar had meer dan 4 uur nodig. In die tijd zitten ook het bijvullen van de drinkgordel, het eventjes stoppen en genieten van adembenemende uitzichten, stoppen voor gevallen collega's, roepen naar mislopen collega's. Overigens heb ik zelf amper 1 keer gemist van route. Een ommetje van een kwartiertje. Het hoort er gewoon bij. Ook al zat ik toen al stikkapot, erg vond ik dat zelfs niet. Er was ook iemand die me 4 keer voorbijstak... dus die had al heel wat meer ellende meegemaakt. Maar al bij al was het gewoon prachtig. Zeker aan te raden, je moet er geen tijd vooropstellen, heeft geen zin. Wandelen moet iedereen doen. (Wel wandelen aan hartslag 170 en meer) Genieten doet ook bijna iedereen. Mij zien ze daar wel nog terug, of op een andere trail ergens in de Ardennen.

Greetz

Achieltje