PR out of the blue...

Vandaag Etten-Leur gelopen, en wat heb ik me rot geschrokken vandaag!!!

Voor de start heel wat bloggers tegen het lijf gelopen, zo waren er Koen, Frank en Betty, Ruth en Koen, Jan met z'n vrouwtje en Bart, die ik al van Harelbeke niet meer had gezien, altijd leuk dus om die daar tegen te komen, 'k zou hem nog zien tijdens 't lopen ook... Ook een hele hoop Beisbroekers op post om Dorine te begeleiden op haar allereerste marathon. En zo komt de start snel dichtbij, als je enkele gekende mensen tegenkomt, goed om de laatste momenten weg te lachen zonder veel stress.

Had m'n Garmin ingesteld op 3u59m59s, die arme jongen was daar blijkbaar niet mee akkoord, want hij ging in staking (sattelieten niet te vinden). Al na 300 meter liep ik even ver achter op schema, er klopte dus iets niet... Op hartslag lopen dan maar. Merkte op dat ik na 5 kilometer doorkwam in 25 minuten ongeveer, dus wou ik dat tempo minstens een halve marathon volhouden, om daarna weg te zakken en wat reserve over te houden om te kunnen finishen in 3u45... Het ging echter perfect, constant tempo kunnen houden in een mooi groepje, doorgekomen in 1u45 exact, en blijven tempo houden, intussen zat ook Bart al van kilometer 18 ongeveer bij me, en samen hielden we er een stevig ritme op na. Kilometer 25 zaten we zo al een klein minuutje voor (wellicht door hevige rugwind), tijd die ik in de tegenwind nog zou verliezen, was m'n redenering. Spijtig genoeg zat ik in ronde 2 niet meer in een groepje, zo moest ik zelf opboksen tegen de wind. Ook Bart liet me gaan, het ging iets te snel voor hem, ik zou hem nadien wel zien binnenkomen in 3u47 dacht ik, toch prachtig voor een eerste marathon...

Het lastig stuk begon rond km30, het keerpunt, waarbij de wind aardig op kop kwam te liggen. Nog steeds op schema, pikte constant lijken op, blijven lopen dacht ik zo. En tellen, want m'n PR (3u31m30s) lag eigenlijk wel binnen handbereik, zou ik...zou ik niet... Tempo houden zou betekenen 3u31 lopen, maar 3u30, dat klinkt zoveel beter... Erop wagen om sneller te gaan lopen, dat minuutje eraf te pingelen, nog 4km.... Aan het 40km punt in 3u19m30, haalbare kaart...dacht ik, maar zo snel ik het dacht, namen m'n benen andere beslissing, en moest ik even vertragen tot aan de finish, om zo te finishen in 3u30m45s, toch maar mooi m'n snelste tijd!!! Even balen dat het niet onder de 3u30 was, maar dat was maar van korte duur, want ben heel tevreden met deze tijd, vooral als ik denk hoe weinig km's ik in de benen heb. Al heb ik volgens Garmin nog steeds maar 0,0 meter gelopen en 0,0 kcal verbruikt... handig, zo recupereert een mens sneller...

Na het douchen en zo dan eindelijk Petra en Maurice zien zitten in de Nobelaer, en trots als een gieter m'n lukken gaan presenteren, waarop Petra iets later haar Key Lime Pie heeft gebracht, die mocht ik gewoon meenemen naar huis!!! Peet, je hebt nog heel wat van me tegoed hoor, ik smul hem morgen helemaal op, want hij ziet er verschrikkelijk lekker uit...

Petra en Ruth hebben dankzij haas Maurice weer een prachtige tijd neergezet, je leest hun verslagjes maar, want ik was er niet bij, dus kan het niet in geuren en kleuren vertellen... Ook Dorine bracht haar eerste tot een goed einde (ik dacht 4u12, Koen kwam ook goed binnen, na een helse toch vol krampen, van de anderen weet ik het (nog) niet).

Morgen zal de toch naar beneden wellicht moeizaam verlopen, hopelijk is 't enkel wat stijf en zijn er geen blessures, nu voel ik in elk geval niets. Op naar de volgende zou ik zeggen, kvraag me af hoe ver ik zou geraken moest ik eens trainen zoals de meesten dat doen...

Marathongroetjes

Achieltje