Opnieuw vertrokken

We zijn er opnieuw aan begonnen... Waaraan? Aan de wintertraining dus, die voor heel wat wielrenners rond dit tijdstip weer begint. Ok, een wielrenner ben ik niet echt meer, maar toch, fietsen doe ik nog altijd heel graag, dus wie weet. En dat trainen heeft ook een goed effect op m'n lopen, dus waarom zou ik dat laten? Je kunt er maar wel bij varen, en gezond en conditioneel in orde, wat moet een mens nog meer? (Een goed fris pintje mss...)

Van zondag hou ik nagenoeg niets over, ben maandag een beetje stijf geweest, maar dat is nu ongeveer weg, al voel ik me wel nog moe, toch raar dat ik zo goed recupereer nadien, zonder trainen, zonder al die poespas errond... Nochtans diep gegaan, afgezien om tempo te houden en zo. Blijkbaar moeten die zooltjes waarop ik loop een nog wonderbaarlijker effect hebben dan ik tot nu toe al dacht. Dat belooft voor de komende wintertrainingen... (Die podoloog , Walter Houben uit Oostende, mag nog een kaartje verwachten, want ben supercontent).

En dus waren we vandaag op de Westhinder Wood Safari in Ruiselede, traditioneel op 1 november, een organisatie van onze eigen wielertoeristenclub, dus mag ik daar toch niet op ontbreken. Eerst nog wat uitgeslapen om niet 's ochtends vroeg tussen de massa te zitten (er waren weer meer dan 1700 deelnemers), en zo rond een uur of half elf op pad vertrokken. Op 't gemak gereden, af en toe een hagelbuitje, heeeeeeeeel veel wind, maar vooral een hele mooie omloop, door de bossen, hele technische stukjes ertussen, zalig. Met het mp3 spelertje in het oor (tenminste, toch de oortjes van de mp3, 't zou anders wat krap zitten...) m'n toer afgewerkt, had uiteindelijk 51,66 km in zo'n 2u17. Ook gisteren had ik trouwens al wat de spieren losgereden, een goed uurtje zat ik op de fiets.

Morgen hopelijk op de weg eens gaan fietsen, ofwel al eens proberen lopen, al spaar ik m'n beentjes graag nog wat, kheb ze genoeg doen afzien zondag in Etten-Leur, buiten fietsen moeten ze niet al te veel doen, 't wordt hopelijk nog een zware winter dus we gaan er rustig aan beginnen.

Ook de Key Lime Pie die ik zondag van Petra kreeg is ondertussen met de noorderzon (lees: met een lepeltje) verdwenen (lees: opgevreten). M'n calorieën die ik verbruikt had zijn er wellicht alweer dubbel en dik bij. Maar lekker...onvoorstelbaar. Best dat ik die voor de marathon niet in handen heb gekregen, kzou niet meer gestart zijn vrees ik...

Allez, de groetjes en traint ze nog

Birger