Achieltje's weblog

Schakende, psychiatrisch verpleegkunde studerende, aan fietsen werkende halve gare die iets heeft met de mythische afstand marathon, schildpadden, tekenen, en vele dromen

19 september 2007

Gastrenner...

Enige tijd geleden sprak ik hier over een uitdagingetje. Wel, 't is niet uitgedraaid zoals ik het toen gewild had, maar het is er toch van gekomen...

Wat was het oorspronkelijke idee: begin augustus was ik goed aan 't sporten, veel fietsen, lopen, dus dacht ik, waarom eens geen folietje, en nog eens een rugnummer opspelden, en eens meekoersen in de wielerwedstrijden hier in de streek. September is daarvoor de maand bij uitstek, er zijn er ondertussen al een hele resem gepasseerd, er komen er nog een paar. Dus wat dacht ik toen: we trainen nog een maand stevig door, kwestie van ons niet helemaal belachelijk te maken.

Wat is er van dat idee overgebleven: Door de paar zieken op het werk en de wel extreem wisselende uren, is de training in het water gevallen, buiten werken en slapen werd er niet teveel gedaan, want veel energie blijft er niet over als je amper rustdagen neemt, en elke dag weer moet werken. Dus borg ik m'n plannetje op. Echter, vorige donderdag was het koers in Westkerke, toen al deed m'n hartje pijn dat ik al de renners telkens weer voorbij zag flitsen. Zaterdag dan wedstrijd hier in Eernegem. Dan komen er steeds renners zich omkleden bij ons thuis, dus dan zit je er weer een hele dag tussen. Opnieuw hartpijn. Dus na de wedstrijd naar de afgevaardigden gestapt en gevraagd hoe ik het aan boord kon leggen om nog te mogen starten in de wedstrijden die nog kwamen (maandag en morgen donderdag). In allerijl dan moeten formulieren afdrukken, een afspraak maken met een sportarts, betaling in orde brengen, enz. Niemand wist van mn plan, dus ik maandagmorgen met een smoesje om half acht de deur uit, want moest me laten keuren van dokter. Hart en longen laten onderzoeken, vet laten meten (da was net iets minder positief, lol) en dan met het getekende formulier tot bij de provinciale verantwoordelijke. Dan nog wat bellen naar andere mens van de wielerbond, die dan een attestje doormailt, waardoor ik om 10u wist dat ik om 15u zou mogen starten... Tot dan nog steeds niemand op de hoogte van mn plannetje.

Ondertussen in den duik de benen geschoren. Een gelukje nog gehad dat mama sowieso al spaghetti op 't menu had staan, dus dat was ideale sportmaaltijd. Om kwart voor 2 dan weer met een smoesje naar de inschrijving gereden, nummer goed weggestoken en gewacht tot de renners bij ons waren. Een truitje gekregen van ploegleider (maatje te groot, maar bon), en toen (20 min voor de start) uit noodzaak alles verklapt, moest me immers klaarmaken, nummer opspelden, kaderplaatje bevestigen. Wat een plezier, al die gezichten... Drie jaar geen wedstrijd meer gereden en dan plots nog eens... Na de marathon out of the blueu, de wielerwedstrijd...

Net op tijd aan de start, om in de gietende regen te vertrekken, hartslag onmiddellijk 190, en niet meer gezakt. Al na een rondje de rol moeten lossen, maar bleek dat er toen reeds anderen achterop waren geraakt, dus met een vijftal nog een paar rondjes afgemaald, en ze dan nog allemaal geklopt in het spurtje van ons groepje, waardoor ik 25ste werd op 31 deelnemers. Uiteraard geen deftige uitslag, maar wat wil je, 't was 3 jaar geleden dat ik nog deftig koerstte...

Dus ook morgen donderdag staan we hier aan de start, want dan is er opnieuw wedstrijd hier in Eernegem. Laatste koers van 't seizoen is gepland 10 oktober in Ichtegem, dus mss kan ik nog wat trainen tegen dan, hihi.

Beste mensen, ik ga het u wensen, want moet er vroeg in, morgen beter proberen te doen dan maandag...

Gegroet u allen,

Gastrenner Birger...

14 september 2007

Om stil van te worden

Zopas vernomen dat Benny Vansteelandt, zowat de beste duathleet ter wereld, vandaag is overleden. Vorige week werd hij op training aangereden door een auto, en hoewel zijn toestand de hele week gunstig evolueerde, bezweek hij vanmorgen toch aan een (vermoedelijke) hartstilstand.

Hij reeg in z'n carrière zowat de Wereld- en Europese titels aan elkaar, won een massa wedstrijden in het duathlon, was zowat heer en meester. Maar nu is hij er dus plots niet meer... Ongeloof maakt zich van mij meester, hoe kan dat nu? Amper 30 jaar, een toonbeeld voor menig atleet, nooit in opspraak gekomen, altijd top...

Een mens zou er stil van worden...



Op de foto behaalt hij zijn laatste Europese titel....

Labels: ,