Achieltje's weblog

Schakende, psychiatrisch verpleegkunde studerende, aan fietsen werkende halve gare die iets heeft met de mythische afstand marathon, schildpadden, tekenen, en vele dromen

30 april 2006

Rustdag nummer 8

Vandaag, zondag 30 april, wordt het de 8ste rustdag op rij voor mij. Ook vandaag doe ik geen inspanningen, gisteren amper pijn, wou vandaag dan wat fietsen, maar doordat we rond de middag in een feestje zitten en omdat nog iemand wachtte op z'n herstelde fiets, is het er niet echt van gekomen.

Pijn is er nog, heel klein beetje, maar ik kan al de trap op en wat kracht geven, dus 't is draaglijk. Toch proberen de kinesist op te zoeken deze week, heb daguren, dus 't moet wel eens lukken.

De rust geeft me wel de tijd met andere dingen bezig te zijn, heb een oud fietsje opgeknapt, of toch al voor 't grootste deel, dit moment ligt de verf erop, en moet enkel nog een paar keer gevernist worden. Eigenlijk is het wel grappig geworden. Wou de roest weg, vond dat absoluut niet mooi, dus de hele fiets uit elkaar, met schuurpapier en staalborstels afgewreven tot ie helemaal in z'n nakie stond. Dan gisteren beginnen spuiten, de rechterkant werd zwartgespoten, maar al na 2 lagen was mn zwart op, probleem dus voor de linkerkant, die dan maar zilver werd gespoten, leuk kleureffectje, maar ook 't grijs was op. Dus moesten de spatborden zich tevreden stellen met metaalblauw; mooi kleurtje trouwens. Maar ook dat was op, dus werd het rekje in chroom-kleur gedaan, ik denk toch dat het een grappig zicht zal zijn als alles weer ineen gestoken is. Origineel zal het in elk geval wel zijn.

Nu de auto in, en me te goed gaan doen aan een feestmaal voor m'n neefje, die vandaag 5 kaarsjes mag uitblazen. Morgen toch proberen te fietsen, de weegschaal weet je wel...

Groetjes

Achieltje

28 april 2006

Pffffffffffffffffffffffffff

Nog steeds moet ik aanhoren dat ik precies "wat raar" wandel door de gangen van mn stage oord. Nog steeds kan ik niet snel stappen, laat staan lopen, heb het vandaag welgeteld 5 meter geprobeerd. Nog steeds doet mn onderbeen pijn, al is het al veel minder dan maandag. Heb al goed gerust, probeer weinig te wandelen, niet extra te belasten. Zal die ijstoestanden toch moeten proberen, want 't ziet er niet te denderend uit.

Weinig slaap ook deze week, veel tijd gestoken in voorbereiding van onze quiz, die ik vandaag presenteerde voor onze studenten en waar toch wel ongeveer 60 man op afgekomen is. Morgen doe ik die quiz nog eens over op mn stageplaats, om de vrije tijd op vrijdagavond in te vullen voor die mensen. Het wordt wel leuk. Misschien een ideetje voor webloggers, een weblogquiz, lol. Kweet dat Running Ronald af en toe eens een mini quiz je doet, zouden es moeten iets groter doen.

Verder ja, over lopen kan ik weinig vertellen dus, nog niets gedaan. Khoop echt dat ik zaterdag kan fietsen, zondag dan misschien eventjes lopen, als dat gaat, kweet in elk geval dat ik me niet forceer, kwil Luxemburg toch gaan lopen om van de sfeer te proeven, een tijd lopen zal voor een of andere najaarsmarathon zijn, als we es tijd hebben om te trainen en hopelijk van blessure's gespaard blijven.

Straks in bed, en eens uitslapen. Zal me deugd doen, het is nu 1u14 in de nacht, normale mensen liggen nu al te ronken, ik zit nog te tokkelen, zo wordt ik natuurlijk niet beter.

Slaapwel

Achieltje

24 april 2006

G**********

Man man man, wat haat ik dit deel van sport. Ik wist niet meer hoe pijnlijk het was om langs de kant te staan, in elk geval, nu weet ik het weer. De pijn is amper minder dan gisteren, moest vanmorgen op stage, probeerde het wandelen tot een minimum te herleiden, maar in de namiddag efkes in de bak gezeten in Brugge, voor een studiebezoek weliswaar. Maar bij een studiebezoek wordt gewandeld, veel gewandeld, en worden trappen gedaan, veel trappen. Intressant, zonder twijfel, maar minder intressant voor de benen. Kon het vanavond dan eventjes niet meer houden en heb een onstekingsremmer genomen (Brufen, dus ook deels pijnstiller). Zo kwam ik tenminste de avond door.

Ben ook nog tot aan de snookerzaal getrokken, om de interne competitie aan te vangen, en prima om niet aan lopen te denken. Won m'n match met 2-0, dus dat is alvast een goede start. Maar toch sta ik liever aan de start van een loopwedstrijd, of beter, de finish.

Heb wat opgezocht op internet wat het zou kunnen zijn, want kan de dokter eerstdaags niet zien. Volgens mij is het een ontsteking van de tibialis anterior, en niet de shin splints ofte scheenbeenvliesontsteking. De pijn zit meer aan de buitenkant, Shin Splints schijnen meer aan de binnenkant pijn te geven. Nu, kben natuurlijk geen arts, al zit ik wel in die branche, maar toch hoop ik (nou ja) dat het dat is, zou rapper gedaan zijn dan Sh Sp.

Morgen nog een dag rusten, liever iets teveel dan te weinig, ik ga pas lopen als ik 2 dagen pijnvrij ben, wil geen risico lopen, vorig jaar na Rotterdam al meer dan genoeg de kiné gezien. (Toen geblesseerd na 14km en blijven lopen/wandelen/strompelen met verrokken pezen, waardoor er peesontsteking is ontstaan). Dus nu liever verstandig zijn. Khoop dat de weegschaal akkoord gaat...

Groetjes

23 april 2006

Frein derop, deel 2, de verplichte rust

Gisteren zaterdag de allereerste weblogloop gelopen, iets waarvoor de welbekende Frank Spencer wat lobby werk had verricht zodat bloggers van overal konden komen lopen. In totaal waren we toch wel met een 20 tal namen, met zelfs Nederlanders!!! Running Ronald voerde het goedlachse Nederlands team aan. Verder nog heel wat andere BB'ers, teveel om op te noemen. Zelfs bloggers die gewoon kwamen supporteren zoals Ruthje (die vandaag op de 10 Miles prachtig heeft gelopen) en Edith. In een prachtig decor en een zomers weertje, wat moet een mens nog meer gaan hebben.
De wedstrijd zelf dan was voor mij ietsje te zwaar, met de test van vrijdag nog in de benen, het warme weer, maar blijkbaar was dat niet het enige wat me hinderde. Na een te snelle start bijna joggend verder gemoeten, ondertussen heel wat mensen zien passeren, tot Marc me oppikte, en we het tempo bleven houden, en er eventjes weer bovenop kwamen. Marc verkoos de laatste ronde rustig te lopen, met het oog op wedstrijd van daags nadien. Ik liep weer wat sneller, en remonteerde nog een zestal mensen. Uiteindelijk gefinisht in 53min 57, tevreden voor de omstandigheden.

De après-loop was ook best gezellig, de tombola waarbij de Spencer's de lokale boel hadden uitgekocht en met een hoopje prijzen naar huis gingen was eigenlijk ook wel leuk, al hadden we geen prijs. Maar vooral het kennismaken met de andere bloggers was meer dan intressant, ongetwijfeld zoeken we de volgende wedstrijden weer enkele mensen op, in Luxemburg zullen er alvast enkele zijn, dat wordt daar een klein beetje een weblogmarathon.

Nadien werd het voor mij echter pijnlijk duidelijk dat er echt iets aan de hand is. Reeds een tijdje had ik af en toe wat pijn aan m'n rechter onderbeen. Na de loop zaterdag viel het nog mee, niet meer dan anders, ik nam dat er wel bij, meestal ging het snel weg. Gisteren niet, toen ik thuiskwam werd de pijn geleidelijk erger (naarmate de Petrus Speciale uit mn bloed wegtrok denk ik). Tot ik gisteren avond half kreupel de trap opstrompelde, en er vanmorgen zo mogelijk nog kreupelder afkwam, nu is er toch echt iets aan de hand. Heb een uurtje gefietst, daarbij langs het parcours gereden waar de Beisbroekers lopen en wat gepraat. Een paar mensen dachten dat het wel eens een scheenbeenvliesontsteking kon zijn, ofte Shin Splint of iets dergelijks. Ik hoop van niet, en hoop dat het met enkele dagen rust en fietsen over gaat, misschien wel eens de kiné opzoeken, want echt gerust ben ik er niet in. Nu gaat het wat beter, kan al een beetje steunen, dus ja, afwachten.

Oh ja, heb nog enkele foto's van weblogloop, zal ze zo vlug mogelijk ergens kwijt proberen te raken op het net, en dan 't adres hier posten.

Rustende groetjes

Achieltje

21 april 2006

De frein derop

Dinsdag: 2u15 gefietst, 60 km, gem hrm: 135
Woensdag en donderdag: rust (door examens)

Net terug van Adegem, waar ik bij Piet van Bastelaere een looptest ben af gaan leggen. 7 maal 1500 meter lopen, telkens een hogere hartslag, beginnen aan 125-130, tot aan 185-190. Zwaar, zwaar, zwaar. Ben echt eens diep geweest. (Da's ook de bedoeling van zo'n test) Waar je in 't begin nog bijna wandelt, loop je op 't einde echt al maximaal, niet van de poes.

Zijn evaluatie, (letterlijk overgenomen):
Maximale snelheid is hoog, maar het percentage daarvan dat je haalt bij de aërobe en de anaërobe drempel is laag. Dat betekent dat je uithouding op dit moment niet zo goed getraind is. Zeker voor een marathon moet je hieraan werken.

Wat moet ik dus gaan doen: trager lopen om sneller te worden. Minder hoge harstlagen op training, langer lopen een een lagere harstlag, weinig snelheidsprikkels, enkel om de snelheid wat te behouden kan je eens kortere wedstrijdjes doen. Maar dan op training geen intensieve prikkels meer, maar lagere hartslagen, langer trainen, ook al doe je 30 km, loop traag, desnoods doe je er 3 uur of langer over, maar versnel niet.

Luxemburg werd eigenlijk afgeraden, eigenlijk moet ik eerst een basis leggen, als ik alles eruit wil halen. Maar als ik voor 't plezier wil lopen, kan ik dat natuurlijk wel doen. Piet stelt een mogelijke tijd op (na een degelijke voorbereiding weliswaar) van 3u. Mits echt tot in de puntjes te trainen zelfs 2u45, maar dan moet ik me maanden daarop focussen en het schema stipt volgen. En dat kan ik niet, geniet teveel van korte wedstrijdjes, dus houden we 't in Luxemburg maar op een lange rustige loop, om dan eens op te bouwen naar eind dit jaar, en daar ergens iets voluit te gaan, dan is 't tenminste verantwoord.

Morgen weblogloop, kga vroeg slapen, en probeer ook morgenochtend nog los te fietsen, zodat de spieren toch iets hersteld zijn, om de 12 km daar af te gaan haspelen. 'k Zie wel waar we stranden, een plaatsje bij Koen zie ik wel zitten...aan de toog weliswaar.

Groetjes

Achieltje

17 april 2006

Met (klein) overschot

Prestoloop Ichtegem gelopen vandaag. Doel was 42 min (zou dan 15 per uur zijn), heb het net geklaard in 41 min 49 seconden. Nog 11 luttele secondjes over dus. Hier ziet wederom ne contente mens. Doel gehaald, zij het met veel moeite, maar doel gehaald. Eerste rondje veel te vlug gestart, eerste km in 3 min 33, veeeeeeeeeeeeeeeeeel te snel, dat moeten bekopen in ronde 2, mn traagste rondje. Dan ronde 3 weer op snelheid om in ronde vier nog mn snelste rondje af te werken, en zo nog net mn vooropgestelde tijd te halen. Werd uiteindelijk 96ste op 249 aangekomen lopende medemensen.

Rond kilometer 2 moet ook Vincent Vantyghem me zijn gepasseerd, hoorde mensen roepen, allez Vincent, maar gezien ik niet kon praten op da moment en ik Vincent ook nie ken, niets kunnen zeggen of roepen of hijgen. Nadien wel gezien wie het was, de snoodaard heeft nog een prijs gewonnen in de tombola, een handdoek dacht ik. 't Is een wrede wereld, eerst mensen pijn doen, zo hard lopen, en dan nog ne prijs krijgen ook. Toch schitterend gelopen hoor Vincent. En ook dat klein professorke van je ziet er een deugniet uit!!!

Al bij al toch tevreden, al lagen mn harstlagen redelijk hoog, een gemiddelde van 183, maar aangezien we da zolang konden volhouden, is da geen probleem. Nadien nog genoten van een bruintje (Grimbergen), en nog meer genoten van 't feit dat de benen totaal nie vermoeid leken/lijken. Allez ja, toch niet zoals vroeger in dergelijke loopjes.

Ondertussen weet ik dat ik in Luxemburg wellicht nog een Beisbroeker meekrijg ter gezelschap, Marnix zou wellicht meelopen, afhankelijk hoe zijn Maasmarathon meevalt twee weken voordien.

Morgen genieten we van een rustdagje en de eerste examens (sexuele en dissociatieve stoornissen), al zal ik wel proberen eventjes een fietstochtje te maken ter recuperatie. Net zoals ik vanmorgen deed voor ik ging lopen, eventjes de beentjes losgooien, zalig.

Groetjes

Achieltje

16 april 2006

Frank Schleck wint een paasei

Bloemen waren er niet voor Frank Schleck, in de Amstel Gold Race, die bloemen waren zoals elk jaar opgestuurd naar Rome, alwaar de heer Ratzinger de Nederlanders bedankte voor de bloemen. Niet 1 lovend woord voor Schleck, niet eens proficiat zeggen, niets over de knalprestaties van Boonen, niets over al die duizenden helden die Rotterdam liepen vorige week. Het is erg gesteld met onze nieuwe paus. Wat mis ik Jopie Popie, van hem wist je wel niet wat hij zei, maar je kon er tenminste zelf iets van maken, dus je maakte eigenlijk je eigen paasrede.

Toch petje af voor de Luxemburger, niet eens een echte afwerker, maar toch knap wat hij demonstreert, met dergelijke kleppers achter zich aan. Karsten Kroon mag best ook wel een groot stukje taart krijgen vanavond, want ook hij reed zich 't snot voor de ogen, of misschien hoopt hij op een wederdienst volgende week in Luik? Of was 't Bastenaken? Of nee, toch maar Luik.

De weergoden waren in elk geval niet opgezet met de Paasdagen en weigerden ons een mooi Paasfeest te gunnen, het Beisbroekbos lag er vanmorgen winters slijkig bij. Vuil, vies, lastig. Met de training van gisteren nog in de benen. Toch het hele rondje gedaan, het moest wel traagjes, kon niet snel lopen vandaag, toch maar snelheid wat minder zwaar maken dag voordien. Uiteindelijk 1u54 op pad geweest. Nadien was er ook nog een receptie, ons aangeboden door Roland en Roger. Roger, da's een Beisbroekmonument, hij werd nu 77 (!!) jaar, maar nog steeds werkt hij wekelijks zijn kilometertjes af. Weliswaar niet steeds bij ons, dit gaat hem net te snel, maar hij doet het toch, niets dan respect voor wat deze man presteert hoor!!! Daar kun je alleen maar bewondering voor hebben.

De dag afgesloten nu met een blondje (een Leffe welteverstaan), en zo meteen vroeg het bedje in, morgen toch eerst wat losfietsen voor we morgenmiddag nog eens een wedstrijdje zullen doen.

Groetjes

Achieltje

15 april 2006

Snelheid Alain Provist

Tussen het studeren door (vandaag hoofdzakelijk over sexuele stoornissen) de tijd gevonden om improvisatiegewijs snelheid te gaan trainen. Hier in Eernegem ligt een mooi paadje rond twee voetbalvelden, die afstand is 630 meter per rondje, deze week gemeten met mama's mooie fiets. Dus na klein beetje opwarmen afwisselend een ronde (te) snel, en een rondje slakkegangetje. Moest ik een rallywagen zijn, mn motor was al opgeblazen na het eerste snelle rondje, hartslag veel te hoog, snelheid ook. Liep het in 2 min 10, wat bijna een rondje sprinten was...ik moet nog veel leren. Nog 4 keer een snel rondje gedaan dan, tijden rond de 2 min 20 tot 25. Ging toch ietsje beter, maar toch was ik nadien redelijk moe, wellicht maak ik het mezelf te zwaar, en zou ik gerust iets trager mogen lopen, maar ja, jong en wild he.

Uiteindelijk 39 min gelopen, 11 rondjes en heen en weer naar huis, wat iets minder dan 8 km geeft. Morgen lekker relax lopen in Beisbroek, proberen zo rustig mogelijk, en dan maandag knallen in Ichtegem, kga voor 15 gemiddeld, dan hou ik voor de marathon heel wat over, die wil ik aan 13 doen...

Ondertussen al een rood t shirtje voor de weblogloop van volgende week gekocht, 't is nie echt knalrood, maar als we niets beters vinden hebben we toch al iets wat aardig in de buurt komt.

Gisteren overigens een dagje niet getraind, eens de luie student uitgehangen. Straks vroeg onder de wol, zodat we morgen fris zijn in Beisbroek, kwestie van nie tegen een boom te lopen.

Ook met mama en haar start to run programma gaat het overigens heel goed, week 2 is volledig volgens schema afgewerkt, vrijdag was dat zelfs in de gietende regen!! Ze heeft de microbe te pakken!!! Volgend jaar dus een deelnemer meer op de weblogloop!!!

Groetjes

Achieltje

13 april 2006

Run on cafeïne

Vanmorgen 2u15 gelopen, op een tasje senseo koffie (strong). Wou eigenlijk een uurtje nuchtertrainen, maar 't ging me wel goed, en ben dan maar eventjes rustig blijven verderlopen, en maar blijven lusjes bijdoen, van Eernegem naar Ichtegem station, langs de spoorweg tot in Gistel, om dan naar Westkerke te lopen en weer naar huis, ondertussen overal omwegjes maken om zoveel mogelijk grote banen te vermijden. Liep in het begin een kilometertje in 4'57 en op 't eind 5'08, dus kschat dat ik gemiddeld iets rond de 11 zal gehaald hebben. Wat zou betekenen ongeveer 25 km, hier zit ne contente mens.

Met spijt in het hart deze avond een van m'n koersfietsen definitief verkocht, hij is nu echt van iemand anders. Toch een stukje van jezelf, zo'n fiets waar je mee gekoerst hebt. Maar kom, heb de centjes nodig, als jonge student stroomt het geld nu immers niet binnen, and then you have to do what you have to do. Krijg nog altijd stress als ik denk aan die kl****** die na een week mn bumper kapotreed en vrolijk wegvluchtte, had het wel efkes anders voor met mn eerste autootje. Enfin, 't is beter stoffelijke schade dan lichamelijk, moet je dan maar denken.

Morgen een rustige training, beetje recup, ben ook op zoek naar een goed schema of goede tips voor snelheidstrainingen, zou ietsje sneller willen lopen. Al hoeft dat natuurlijk niet, maar zou het wel leuk vinden, ben nog jong, en dan wil je wel nog eens een goeie tijd lopen, ooit, misschien, later, als ik groot en sterk en genoeg vermagerd ben...

Greets

Achieltje

12 april 2006

Een slechte loopdag maakt de voorbereiding niet...

Of was dat nu meer iets met zwaluwen? Enfin, het ging vandaag eventjes niet, een uurtje in Beisbroekbos gelopen, hartslagen goe, tempo laag, gevoel verschrikkelijk. Een slecht nachtje liet duidelijk z'n sporen na, het had dan ook geen zin er een heel lange training van te maken, na een uurtje hield ik het wijselijk voor bekeken, ghr: 151. Morgen een nieuwe dag, dan gaat het misschien wel, geen stress. Morgen nuchtertrainingetje, met fiets of al lopend, hangt van het weer af.

Ondertussen moet er ook gestudeerd worden, volgende week examens, te beginnen met vakken als daar dissociatieve stoornissen, sexuele stoornissen, neurologie en persoonlijkheidsstoornissen. Zware kost als je 't mij vraagt. Dat dissocieren is nog leuk, hebben in de les gezien dat dat iets is wat bij marathonlopers vaak voorkomt, ook bij andere duursporters trouwens. Het komt erop neer dat je jezelf loskoppelt van de werkelijkheid , je lichaam is moe, heeft pijn, maar toch kun je verderlopen, alsof je niets voelt, een soort trance als het ware. Na al die verhalen over Rotterdam te lezen kan ik niets dan besluiten dat het waar is: marathonlopers zijn dus altijd een beetje gek.

Nog gekker vind ik dit: pratende katten. Schitterend als je beetje dierenliefhebber bent. Zou het onze kat ook wel willen leren, maar verder dan dat miauw raakt ze niet. En enorm veel knobbels verzamelen, Whiskas vreten, en slapen, eens mens zou soms een kat willen zijn.

Nu we het toch over gekke dingen hebben: een videootje met Chriss Bliss. Een amerikaans komiek die ook aardig overweg kan met jongleerballen. Zelf kan ik ook wel nog een beetje jongleren (zei het al: lopers hebben vijs los), maar dit reikt toch nog veel verder dan mijn mogelijkheden. Alsof ik een marathon zou lopen in 4u, en dit zou dan 2u45 zijn. Inderdaad niet sneller, er zijn er nog gekker: een parodie op Chris Bliss: Jason Garfield, die knalt er nog twee balletjes meer bij. Of wat te denken van Vova en Olga Galchenko, piepjonge kleppers, houders van diverse wereldrecords, de video's zijn echt adembenemend.

Straks eens goed proberen te slapen, misschien morgen bij het opstaan al fitnessoefeningen? Wie weet....

Groetjes

Achieltje

11 april 2006

Op weg naar bijna weer atleet

Zondagmorgen kon mn dag al niet meer stuk 5 minuten na het opstaan, eerst snel eventjes het kleinste kamertje bezoeken en dan de weegschaal op, na een weekje relatieve rust op vakantie, waar toch aardig wat eten genuttigd werd, was de vrees er wel eventjes dat het wijzertje verder zou reiken dan vorige keer. Tot mijn grote en zeer aangename verrassing echter kwam op de display een aardige 74,6 kilogram staan!!! Verwondering alom, misschien waren mn batterijen plat? Misschien was de weegschaal versleten. Batterijen vervangen? Andere weegschaal proberen? Nee hoor, stel dat het echt fout was, 't geeft me zo veel meer moed. Ergens droom ik weer van de dag dat er een cijfer opkomt beginnend met 6, en met maar 1 cijfertje achter uiteraard.

Gaf me wel moed om er in Beisbroek eens tegenaan te gaan, eens stevig doorgelopen, eens zien hoe we relatieve rust verteren, en echt, 't ging goed, was een tevreden mens. Gelukkig lopen er nog enkele mensen rond die nog een pak sneller zijn dan mij, of ik zou alweer aan 't zweven gaan en dromen van onmogelijke tijden. Uiteindelijk net geen 2 uur gelopen, laatste deel weer in het gezelschap van Eric, die normaal een horde vrouwen rond zich zwermen heeft tijdens de week, maar in Beisbroek toch met minder jong volk moet stellen (al kunnen de "rijpere dames" ook aardig uit de voeten). Ook Ann, Godfried en Gilbert liepen rustig mee in 't groepje, waar zoals elke zondag weer heel wat werd afgelachen, alleen daarom al zou je naar Beisbroek gaan.

Maandag dan moeder begeleid, die nog steeds haar programma stipt volgt, met of zonder pijn, ze doet het. Zit nu toch al aan 11 minuten lopen, morgen 12. Eventjes was er vrees voor een blessuurtje, gelukkig bleek het enkel een verkeerde stap te zijn die even wat pijn deed, en was het geen probleem om verder te lopen. Vandaag nog een dagje gerust, wat bezig voor school, volgende week examens.

Tijdens 't surfen iets heel leuks tegen gekomen, de zogenaamde pace wristband creator, waarmee je met wat knutselwerk een polsbandje kunt maken met je tijden op geprint die je onderweg moet halen om je gewenste eindtijd te bereiken. Kon het niet laten het eens te proberen, en aangezien je best eens mag onmogelijke dingen dromen, dan maar meteen het schema afgedrukt voor de 3u, hihi, je mag al eens gekke dromen hebben.

Ondertussen weet ik ook dat ik in Luxemburg met het nummer 5101 loop, kwestie me al te kunnen voorbereiden. Ook het parcours bekeken, lijkt me verschrikkelijk bochtenwerk, zoveel keren het hoekje om, dat is het noodlot tarten, hihi.

Ook niet vergeten om alle mensen die Rotterdam liepen verschrikkelijk hard proficiat te wensen, Koen, Frank, en alle anderen, allemaal proficiat en hopelijk tot een dezer dagen. Kan iemand me trouwens vertellen wat die weblogloop juist inhoud? 't Enige wat ik tot nu toe vind is de eurojogging op die dag, maar lees daar nergens iets over weblogtoestanden...

Groetjes

Achieltje

08 april 2006

Polonaise Hollandaise

Deze week er eventjes tussenuit geknepen in Weerterbergen, een mooi domein in Nederlands Limburg, waarlangs militairen dag na dag soldaatje spelen en lawaai maken, en waar prachtige straaljagers het luchtruim doorkruisen, geregeld luid lawaai makend. Toch is het er heel rustig, de geluiden die je hoort lijken enkel vanop de achtergrond te komen, ideaal voor een weekje relax.

Da's ook waar ik me aan gehouden heb: relax. Ik voelde vorige week al een klein beetje stijfheid in m'n kuit, dacht tijdelijk, maar 't komt toch een beetje terug, hetzelfde gevoel had ik ooit al een toen er ene musculus gastrocnemius overbelast was, kdenk dat die meneer spier (kwist niet eens dak die had) nu weer opspeelt, maar last heb ik er niet van.

De trainingen dan, maandag niets gedaan, buiten veel gewandeld. Dinsdag dan een mooi fietstochtje gedaan en daarna ons moeder en m'n vriendin begeleiden op hun allereerste looptraining, 24 minuten waarvan 8 lopende en de rest wandelend, 't is ontspannend. Verder weinig, buiten kanovaren en ontspannen in het zwembad. Woensdag rust, enkel wandelingetjes maken, donderdag gelopen, met de vrouwen op hun tweede training, nu toch al 10 loopminuten !!! Daarna van de gelegenheid gebruikt gemaakt om zelf nog een goed halfuurtje bij te trainen, door het zanderige domein, ook nog een kleine imitatie van Clijsters en Henin in de namiddag (al was het meer imitatie ballenrapen). Gisteren dan tenslotte is het bij een ontspannende zwempartij gebleven, compleet met whirlpooltoestanden en kruidenbad-broebel-dingen voor we weer enkele uren achter 't stuur kropen.

We zouden dus weer op krachten moeten zijn om deze week weer goed door te trainen, straks nog met mamalief 12 minuutjes lopen tussen de 25 wandelminuutjes door, en zelf nog iets bijdoen, wou fietsen vandaag, maar 't is barslecht weer, 't zal lopen worden, luxe troef nu ik kan kiezen tussen de twee... Misschien moet ik wel eens een duathlon proberen, maar toch eerst die marathon afwerken (binnen 48 dagen is 't al van dattum). O jee, dit komt dichterbij en kheb nie 't gevoel dat ik eigenlijk al getraind heb, 12 dagen geleden vond ik dit een prachtige uitdaging, nu bekruipt mij een gevoel van twijfel, red ik het of red ik het niet? En da's precies zo zalig, gewoon niet weten waar je zult stranden, kilometer 5? 19? 37? Of kom je binnen met een prachtgevoel? Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig stressen.

Groetjes

Achieltje

02 april 2006

Fartlek a la Beisbroek

Deze week een artikeltje gelezen over fartlek training, de vaartlek zoals da zo leuk heet in het nederlands. Dat wou ik wel eens uitproberen. Op zondagmorgen echter train ik graag in Beisbroekbos, met een enthousiaste meute lopers, de beisbroeklopers. Da's een leuke groep, die wekelijks op dezelfde manier loopt: een uurtje allemaal samen, de vrouwen bepalen het tempo. Intussen kunnen de fanatiekelingen soort ommetoertjes maken, ietsje sneller lopen om dan de groep weer bij te benen. Na een uurtje mag je je eigen tempo gaan bepalen, richting Tudor, over een brug, en zo terug naar het vertrekpunt, in totaal goed voor 17 km.

Dat dus gedaan vanmorgen, en tijdens het eerste uurtje een blokje voluit. Dan rustig tot aan de grote ronde en dan fartlek gewijs gelopen gedurende enkele kilometertjes, het ging immers ietsje op en af, zowel op kiezeltjes, bosgrond als gewone weg. Heel afwisselend dus. Het tempo dan geleidelijk opgevoerd en afgezwakt, aangepast aan 't parcours, om dan de laatste 3 km heel rustig uit te lopen in gezelschap van de verstandige, trager lopende en van de natuur genietende mensen, al ging het er soms wel wat hilarisch aan toe, er was iets met een oude dame met bloemenkleedje, brede kont, witte sokken en een aldi-zakje... Om maar te zeggen dat er wat afgelachen werd.

Vanaf morgen knijp ik er ook een paar dagjes tussenuit, dus mss wordt de blog enkele dagen niet aangepast, maar lopen en fietsen blijft er alleszins bij, moet ook mn moeder begeleiden bij haar eerste looppasjes. Verder genieten van de paasvakantie, voor zover dat kan met examens voor de deur. En ons voorbereiden op de Prestoloop op paasmaandag, waar ik toch wel eens voluit wil gaan, eens zien hoe ik die paar weken training verteer.

Groetjes

Achieltje

01 april 2006

Rustdagje

Vandaag weinig te melden, het relatief rustdagje dat ik gepland had (beetje losfietsen), is een volledig rustdagje geworden, moest vroeg uit de veren voor stage, in de namiddag dan maar een dutje gedaan, en van de rust genoten.

Mama heeft haar eerste paar echte loopschoenen gekocht, dinsdag staat haar allereerste looptraining op het programma, 't is te zeggen, wandelen en lopen, binnen 12 weken moet ze in staat zijn 15 minuten te lopen zonder stoppen.

Morgen weer trainen, in Beisbroekbos gaan we ons weer aan de 17 km wagen, eens kijken of het trainen al een beetje loont.

Groetjes

Achieltje