Mooie cadeau's

Van gisteren terug thuis, weer in het drukke leven, ver weg van de zaligdoende rust die je in de abdij van Westvleteren kunt ervaren. (Ook ver weg van het bier dat je daar krijgt natuurlijk...) 't Heeft me deugd gedaan, zelfs goed gestudeerd, zeer goed voor mijn normen zelfs.

Op een dag vroeg ik een broeder of ik wat kladpapier kon lenen, hij gaf me dit, en toen ik hem m'n schuld vroeg zei hij: niets, of beter, een weesgegroetje lezen, 't zal je helpen... Omdat broeders slimme mensen zijn heb ik dit gedaan, en of het met elkaar te maken heeft of niet laat ik in het midden, maar ongeveer op dat moment moet een van de mensen uit Beernem een boodschap hebben achtergelaten op m'n voicemail: Kunt u ons dringend terug contacteren, in verband met een werkaanbieding in Beernem. Snel na het middagmaal belde ik hem op en inderdaad, op 11 januari (1 dagje voor m'n verjaardag) mag ik naar Beernem voor een medische test, en veel belangrijker: ik mag m'n contract gaan tekenen. 'k Zal terechtkomen op dienst stemmings en depressieve stoornissen. Groot geluk dus voor mij, als dank toch een paar kaarsjes gaan branden bij de grot.

En zo gaan we het nieuwe jaar dus al in met een machtig goed vooruitzicht, het lijkt erop een zeer gelukkig jaar te worden voor mij. Duizendmaal dank dus aan hierboven.

We zullen dan dus maar de sport erbij nemen, marathons plannen kan ik nog niet, maar er zullen er wel weer enkele uit de lucht komen te vallen... Vroeger, in de wielrennersperiode, betekende 1 januari meestal het begin van de wegtrainingen en de laatste rechte lijn richting voorjaarskoersen. Misschien zou het wel goed zijn als ik die planning volg, en ook weer aan het trainen ga vanaf volgend jaar... Probleem: volgend jaar is al binnen enkele uren, dus 't zal er dan ook echt moeten van komen.

Mag ik iedereen alvast heel veel geluk en vrede wensen in 't nieuwe jaar, plezier in alles wat je maar wilt doen, leef een eindelijks gewoon maar gelukkig leven...

Groetjes

Birger

Sobere tijden

Sobere tijden ten huize Allary. Nee, we hebben geen tekorten aan eten en drinken, integendeel, eten genoeg. Op sportief vlak is het sober. Vanaf vandaag is het welgeteld nog 1 maand tot de proclamatie, m'n afstudeerdag dus. De laatste stage loopt ook op z'n einde, de allerlaatste examens komen eraan. Nogal logisch dat ik daaraan dus eventjes voorrang geef, kweet het, vroeger deed ik dat niet altijd, om niet te zeggen zelden..., maar nu mag er niets meer mis gaan, dus voor 't eerst in m'n leven moet de rest eigenlijk wijken voor die allerlaatste examens. Vanaf morgen tot zaterdag trekken we daarvoor zelfs terug naar Westvleteren, enkele dagen stilte, op m'n eentje de boeken induiken, nog nooit eerder nam ik dergelijke goede voornemens...

Overigens werd er vorige week wel gelopen, in Bredene, de kerstloop. Een gebrek aan training weerspiegelde zich dan ook in de resultaten, waar ik een maandje eerder in Gistel over 12km nog 48min liet optekenen, had ik nu voor dezelfde afstand wel efkes 7 minuten meer nodig... 55min56 sec... En afzien jong, ongelofelijk. Goed begonnen in de eerste twee km nochtans, maar daarna ging het lichtje steeds minder fel branden om uiteindelijk helemaal uit te gaan... Om stil van te worden. 'k Hoef dus niet lang te zoeken naar mijn goede voornemens voor nieuwjaar... Overigens, het moet gezegd, de wafelenbak nadien, door Nicole en Erik van de Beisbroeklopers, maakte al heel wat goed, heerlijk gewoon. Dankuwel Erik en Nicole.

Boven m'n bureau hangen nog steeds m'n vier marathonmedailles (Kust '04, R'dam '05, Luxemburg '06, Etten-Leur '06) en die motiveren me wel behoorlijk om er in 2007 een ferme lap op te geven en eindelijk eens een hele snelle te lopen. Nummer 5 is toch al een mini-jubileum, dus dat moet toch iets speciaals zijn... We zien dus wel nog, na de examens, eerst dat onnozel papiertje in m'n handen, dan die vijfde medaille...

Groetjes

Broeder Achiel

Bijna werk

Deze week aan de stage begonnen, in 't Sint Amandus Instituut te Beernem, de echte psychiatrie dus, daar bij de Broeders van Liefde. Op dit moment loop ik mee op de dienst Cornelius, een afdeling psychosenzorg, eerder de chronische patiënten die al heel wat wegen van de psychiatrie hebben bewandeld zonder succes en dan bij ons komen... Met andere woorden: best lastige klanten op tijd en stond. Er komt wel wat agressie voor op de dienst, zo krijgen we meestal een drukknop rond de nek, een duwtje daarop en dan krijg je (hopelijk) hulp van al je collega's op de afdeling, plus nog twee dichtbijliggende afdelingen... Gelukkig nog niet nodig gehad. Misschien zou een alarm op een andere afdeling wel eens handig zijn, zo moet je meteen enkele honderden meters spurten, ideaal trainingsmomentje...

Trainen lukt me dus wat minder de laatste weken, simpelweg omdat het in school te druk was, en nu op stage nog steeds. Komen daar nog eens sollicitatiegesprekken bij, tandartsbezoekje ook, en nog wat taken en zo krijg je al snel tijdsnood. Een hele week vroegdienst was dan ook niet bevordelijk om te gaan trainen.

Maar 't belangrijkste nieuws dus: kheb bijna werk. Waarom zeg ik bijna, omdat je in deze tijden pas zeker bent als je getekend hebt natuurlijk, maar de twee gesprekken die ik had, in Sint Jozefskliniek in Pittem en Sint Amandus Beernem, waren in elk geval goed genoeg om de staf ervan te overtuigen om me respectievelijk een 8 maands en een jaarcontract aan te bieden. Nog wat wikken en wegen dus en nog een laatste sollicitatie in Ieper en tegen eind volgende week heb ik dan hopelijk een beslissing kunnen nemen. Dus voor mij mag het lopen even achterwege blijven, tenslotte is werk nog belangrijker, anders heb ik geen centjes om schoenen te kopen, laats staan om brandstof te kopen om naar webloglopen te rijden...

Al probeer ik deze week wel wat te lopen, hele week laatdienst, en kblijf daar in een studentenkamer slapen, vlak tegen de prachtige bossen, dus de ideale omgeving is er al, nu nog de loper erin krijgen...

Greetz

Birger