Achterstand

Net terug van een 15tal kilometertjes lopen. Ging vlotjes, onderweg enige versnellingen over weiland en dreven. Gisteren ook al kort loopje 7km, met aan elke arm 2kg gewichtjes. Niet dat het uitmaakt voor een training, maar het maakt het lastig, en da's wel eens fijn...

Ondertussen loopt m'n schema wel hopeloos in 't honderd. Na goed gestart te zijn, bracht eerst een zeer ongunstig werkschema wat problemen. Waarna ik al die werkstress een weekje aan een stuk heb uitgesch***n door een buikgriepje, met een verlies van 6kg moest er nog wel een weekje recup bij, waarna we weer in "overdrive"werkuren zijn gegaan. Nachten tussen laatdiensten en vroegdiensten in, weinig bevordelijk voor het bioritme, nog veel minder voor een uitermate goed trainingsschema.

Dus moet ik de plannen noodgedwongen wat bijstellen. Niet starten is geen optie, tenslotte is het nog een 5 tal weken naar marathon 1 (Maasmarathon), en nog 7 naar marathon 2 (Luxemburg). De eerste dient dus als ultieme training voor de 2de. Kwestie van 't te kunnen uitleggen...

M'n richttijd voor marathon 1 zal beperkt blijven tot iets rond de 3u45, tenzij ik plots een superdag ken en het gebrek aan training me niet kan deren, maar daar hoop ik eigenlijk niet op... Marathon 2 zou ik dan toch graag in 3u30 lopen, of iets minder. Veel sneller zal het niet moeten zijn, of 't wordt strompelen over de finish (als ik daar dan al zou raken...).

Anyway, 't zomeruur en de bijhorende warmte doen meer dan deugd, al maakt het de trainingen extra zwaar, zeker als je net als ik niet zo'n warmte-loper bent... Laat ons hopen op een weertje zoals 2 jaar geleden langs de boorden van de Maas, bewolkt, beetje regen, weinig wind... Zuurstof in de lucht...

Mylords, mylady's, gegroet u allen

Achieltje

Tetietatzoverris

Nu daze zehn da 't Westvlams "e bedreihde taalsoorte" is, meug ekik, als Westvlaming in erte en nieren, da nie azo mo loatn gebeuren... Vandoar, vandage gin "beschaafd Vlams", mo geweun, Westvlams... Voe den een en den andern nie teegn z'n skenen te skippen, zitn der e bitje klanken in van overal, want ja, nen tsjoolder gelik dak zien, khoren ik e bitje vanalles... Kgoan der ook de top tiene van Radijo twéé in foefeln. Schone geamballeerd in e vertelliengsje.

Ké mien passeden weke ingeschreven voe die lange loopkoersen in Luxemburh en een aan den anderen kant van uus eigen land, in Visé, wit wel, langs die grote voart da ze do lign èn. Alhoewel, te nis gin voart, nu dak et bepeinse, mo 't is nu nog eki geliek, ossje derin springt, ist zeste nat zien of in e voart... 't zien eigenlijk mo de truntekoesn die dervan zoen zagen ot da nu e voart is, ja of nint.

Van bachten de competoeter zien de betoalingen in orde gekomn, dus z'én under geld, en ik kriegn tons m'n numero ak do toekomme. 't Woare thopen da we met die numero goed aan de mete geraken en dak me onder boane goed gejeund goan èn.

Mo gow, nu da we helegans inheschreevn zien, is 't er gin boane mi were. Kgoan zelfs mjeer zeggen, in de weke voo Luxemburh, zien we up congée payé, up e smete van do, in de dardennen... Gin gezever ot gepasserd is va slichte benen en ol, tied henoeh voe te rustn, of voe andersche "alternatieve" trainiengn te doen, gelik da 't vrouwtje noh e wrikkelgat is, ze hoat nie meugen met eur buuketetje bloot loopn, of de ruste is gepassird...

En ondertuschn zienk an de fiesiek aan 't werkn, ké ol e poar keer hoed heloopn, kmoeste ginne sjetten boai nie mi andoen, want 't is a goe were eigentlik feitelik voe achter stroate te tsjolen. Ké ook ol met de velo hereedn, en kweetnie oe hard up e pluume goan klopn en al. Nie voe te stoefn, mo gow, kzien hoed erbegost, kmoetn nu nog vuloedn vaneigenst, mo da komt wel in orde. Kvoeln mien al e stik meer in forme, dus da goat in de sacoche komn.

Neh, tefeite goak ier nog e rondleidinge geven a m'n leroare van d'avondschole, en derachter goak verzekerst nog e ki m'n loopsluffers uit de kasse hoaln, en e ferme trot luopn. Kmoetn vanaht noh goan werkn ook, in Bèèrnem, wit wel, 't zottekot da ze zehn, mo de klopt eigentlik nie, 't is "pieshiatriche klinieke" of etwukn zuks da ze zehn, 't is nog eki geliek, 't zien ol roare wietewoais die do luopn... En we meugn ze noh stoffoasje geevn da we wiln, 't bluuvn der do toch tefrente wo da we mo kun van zehn: 't is ne swoateloare...


Vwala, tetietatzoverris da we were kun goan lopekoerse doen.

't amusement nog e manjes

Achieltje

Kiezen is verliezen... Of niet?

Voor iets kiezen impliceert dat je iets anders niet hebt gekozen, zo gaat dat nu eenmaal. Je kiest voor A of B, maar niet voor alletwee. Tenzij... Je een beetje onnozel wil doen en eigenlijk niet graag verliest... Dat eerdere ervaringen aangetoond hebben dat welke keuze je maakt, het eigenlijk net niet spannend genoeg zou zijn...

Waar heeft die onnozelaar het over? Tiens: ik wist tot voor een paar dagen nog niet goed, wordt het de Maasmarathon, of Luxemburg 2 weken later? Maasmarathon met z'n prachtig decor, aangename herinnering (remember de Leffeboys...), plaats om te lopen, behoorlijke organisatie... Of toch maar Luxemburg, net iets mooier, net iets unieker, net iets beter georganiseerd, ook wel net iets lastiger natuurlijk... Nog een pijnlijke herinnering door Koen er net niet onder de 4u te zien duiken...

En dus is er een kogel door de kerk moeten vliegen (daarbij rakelings voorbij Paus Ratzinger gevlogen die nog onder vuur lag door z'n stomme stoot laatsleden...) en een keuze moest worden gemaakt.... Tromgeroffel alom... En het wooooooooooooooooordt: Excuseer, het wooooooooooorden... de beide :-) En er nog meteen een doel van maken, minimum 1x (ruim) onder de 3u30, daar ben ik al tevreden mee. 2x onder die tijd zou nog beter zijn, 1x 3u15 magnifiek... Het hangt wat van de voorbereiding af, en het gevoel...

Ondertussen al eerste achterstand, een weekje keelpijn en bijhorend hoesten en ziek zijn later werd nog maar amper gelopen, we herpakken deze week, tijd zat om er in mei te staan...

Hehroet en tot in Visé... en Luxemburg...

Achieltje

Verrezen uit de doden...

Christus stond reeds drie dagen na z'n kruisiging op uit de doden, ikzelf deed er iets meer dan een jaar over. 7 december 2007 was m'n laatste teken van (blog)leven. We schrijven vandaag 29 januari 2009, wat een achterstand heb ik goed te maken op die andere mens...

Is er in 2008 dan niets gebeurd? Natuurlijk wel... Iets wat de moeite waard is om te vertellen? Tgoh, er werden welgeteld 0,0 marathons gelopen. Niet dat ik een losbandig leven ben beginnen leiden, nee hoor, in de vroege zomer (nou ja, zomer?) stond de actie Ventourist/Venthousiast op het programma. Er werd dus wel het een en ander afgefietst in voorbereiding naar, al verliep het nogal rustig. Het verdict op de dag des oordeels: vanuit de 3 punten de Ventoux gedaan, tijden tussen 1u43 en 1u51, niet zo super, beter dan de gemiddelde toerist, veel te traag naar m'n eigen mening. Wel uitermate tevreden...

Geen competitie meer gedaan in 2008? Als het op lopen aankomt, nope... Amper loopkilometers gemaald. Fietsen? Ja hoor, ik kwam een aantal keer aan de start van wielerwedstrijden bij de elite zonder contract, kon me wel amuseren, doch het was vaak te hard afzien om goed te zijn. Resultaten kwamen er ook al niet, plaatsen tss 20ste en 30ste, dat nog net...

Anders nog nieuws? Op 't werk kreeg ik deze week m'n vast contract, na 2 jaarcontracten konden ze wel niet anders... Sedert de zomer werk ik op een verslaafdenzorg, niet m'n eigen keuze, maar het went wel...

L'amour? Jaaaaaaaaaaaa, en dat zal wel 1 van de redenen zijn waarom ik niet heb gelopen, veel leuker om te gaan wandelen met 't hondje natuurlijk, om van de rust in de zetel nog te zwijgen... Sedert iets meer dan een jaar dus geen vrijgezellige jongen meer, en daar maal ik niet om :d

2009? Tjah, heb mezelf het doel gesteld om 2 marathons te lopen, eentje in mei, eentje in het najaar. In het Franse Cancale was op 17 mei een mooie, maar gezien een communiefeest moet ik zoeken naar iets anders, twijfel nog tss de Maasmarathon of de ING Night Run Luxembourg, mss beide? Wie weet... In 't najaar mss de Leiemarathon, gezien dit dicht bij de deur is...

En 't gewicht? Dat swingt weer de pan uit, de reden waarom ik ooit begon met bloggen en opnieuw lopen, herhaalt zich dus een beetje. Een goeie 77 kg is net iets te veel. In mei hopelijk weer rond de 70.

Al getraind? Ja hoor, al een 5 kilometer gelopen, aan amper 9.4 per uur, afgezien bij de beesten. Dat is waar het voor mij weer om draait, leren afzien, weer de kilometers aftellen op een marathon... Afspraak in mei, Maasmarathon of Luxemburg, aan de aankomst, 3u30 (of iets eerder) na de start...

Hehroet

Achieltje

(V)enthousiast naar 2008...

Opgemerkt dat ik al van 14 oktober niets meer heb gepost... Da's wel heel lang precies... Is er dan niets gebeurd hoor ik u afvragen... Natuurlijk wel, er is zodanig veel gebeurd dat ik niet eens de tijd had om mijn hersenen te laten draaien op "blogsnelheid".

Gelukkig is het heel kort samen te vatten: werken, werken, werken... Naast m'n full time job heb ik er eind oktober nog een part time in een rustoord bijgenomen. Met in het achterhoofd het idee om genoeg centjes te verdienen, ten eerste om m'n gebroken versnellingsbak te betalen (ja hoor, opnieuw autopech gehad...), en ook al om een centje opzij te houden en aan een nieuwe auto te denken.

Een maandje later is mijn bovenkamer helemaal overhoop gehaald. Het werk in het rustoord was verschrikkelijk afstompend, veel te veel om in veel te korte tijd gedaan te krijgen, in een sfeer die je allesbehalve graag doet werken... Genoeg om het helemaal spuugzat te worden, en het begin deze maand al voor bekeken te houden. Ik fiets wel naar het werk als het moet.

Halfweg de maand ook op de zesdaagse van Gent geland, en het deed goed om heel wat renners te zien, zowel naast als op de piste. En dan generatiegenoot Iljo zien ronde's pakken... Om kippenvel te krijgen.

Wat is er nog meer beslist: eind mei ga ik met m'n oom Patrick en een delegatie vakbondsmensen de Mont Ventoux bedwingen, en als het even kan 3 maal op een dag, wat al neerkomt op een 160km, uiteraard helft klimmen, helft dalen. Dat zal ook wel enige uren in beslag nemen, en dus zullen we daar niet onvoorbereid mogen aan de voet staan. Neem daarbij nog een licht overgewicht op dit moment, en je merkt dat er nog wat werk aan de winkel is.

In het voorjaar krijg ik ook de kans om met een jeugdploeg mee op stage te gaan naar Salou. Vergis je niet, geen weekje uitgaan, integendeel, in Salou valt keihard te trainen, 15km landinwaarts heb je immers al serieus wat beklimmingen...

En zo vallen alle puzzelstukjes in elkaar: Enkel nog full time werken in Beernem geeft me voldoende tijd om een trainingsprogramma te volgen. Als ik er nu al kan aan beginnen, en mee op stage, beschik ik hopelijk in het voorjaar al over een goeie conditie om ofwel een marathon te lopen, ofwel een resem wielerwedstrijden af te werken, of zelfs de twee. Als de conditie maar beter wordt en we eind mei makkelijk die grote molshoop daar een paar keer kunnen temmen...

Hehroet iedereen

Achieltje

Het eerste verlof...

M'n allereerste wettelijk verlof sedert ik ben beginnen werken. Enige nadeel: 't is ziekteverlof, dus 't was wel van moeten. Pas op maandag 22 oktober word ik opnieuw verwacht op m'n nieuwe afdeling... Wat een entree, per 1 oktober beginnen werken, goed een week later al out...

Al van de week na m'n wielerexploten was ik wat verkouden, dat wou maar niet beter worden, tot ik eerst naar de geneesheer op 't werk ben getrokken. Zonder lichamelijk onderzoek schreef die brave man een antihistaminicum voor, en in 2 dagen zou ik veel beter zijn... Zou...
Twee dagen nadien zat heel m'n hoofd vol snot (zo voelde het toch), traandden m'n ogen, hoorde ik amper iets, en werd het slijm groen-geel, hard kleverig... Smakelijk.

Dan van 't werk moeten naar huis gaan en de eerste de beste dokter opgezocht (mijn arts is in verlof tot eind deze maand). Eventjes alles checken, bleek dat ik koorts had, alles gezwollen zat in m'n neus, een serieus sinusitisje dus. Meteen 10 dagen arbeidsongeschikt, en een resem pillen waarmee ik niet door de dopingcontrole zou komen....

Verstandigweg dus niet meer gesport de laatste weken, en 't zal ook niet voor volgende week zijn, zoals ik me voel. Er zal in Eindhoven vandaag wellicht eindeloos veel plezier gemaakt zijn, maar mijn startnummer zal daar nog steeds op mij liggen wachten nu... Woensdag kreeg ik trouwens nog mn startblad toegestuurd, kheb 't dus niet nodig gehad.

Voorlopig alle sportieve uitdagingen dus op een laag pitje. Ik denk dat ik me best al begin voor te bereiden op een voorjaarsmarathon in 2008, en eerst eens m'n eigen arts opzoek voor groot onderhoud...

Gegroet u allen

*Kuch* Achieltje *hoest, snottersnotter*

Gastrenner...

Enige tijd geleden sprak ik hier over een uitdagingetje. Wel, 't is niet uitgedraaid zoals ik het toen gewild had, maar het is er toch van gekomen...

Wat was het oorspronkelijke idee: begin augustus was ik goed aan 't sporten, veel fietsen, lopen, dus dacht ik, waarom eens geen folietje, en nog eens een rugnummer opspelden, en eens meekoersen in de wielerwedstrijden hier in de streek. September is daarvoor de maand bij uitstek, er zijn er ondertussen al een hele resem gepasseerd, er komen er nog een paar. Dus wat dacht ik toen: we trainen nog een maand stevig door, kwestie van ons niet helemaal belachelijk te maken.

Wat is er van dat idee overgebleven: Door de paar zieken op het werk en de wel extreem wisselende uren, is de training in het water gevallen, buiten werken en slapen werd er niet teveel gedaan, want veel energie blijft er niet over als je amper rustdagen neemt, en elke dag weer moet werken. Dus borg ik m'n plannetje op. Echter, vorige donderdag was het koers in Westkerke, toen al deed m'n hartje pijn dat ik al de renners telkens weer voorbij zag flitsen. Zaterdag dan wedstrijd hier in Eernegem. Dan komen er steeds renners zich omkleden bij ons thuis, dus dan zit je er weer een hele dag tussen. Opnieuw hartpijn. Dus na de wedstrijd naar de afgevaardigden gestapt en gevraagd hoe ik het aan boord kon leggen om nog te mogen starten in de wedstrijden die nog kwamen (maandag en morgen donderdag). In allerijl dan moeten formulieren afdrukken, een afspraak maken met een sportarts, betaling in orde brengen, enz. Niemand wist van mn plan, dus ik maandagmorgen met een smoesje om half acht de deur uit, want moest me laten keuren van dokter. Hart en longen laten onderzoeken, vet laten meten (da was net iets minder positief, lol) en dan met het getekende formulier tot bij de provinciale verantwoordelijke. Dan nog wat bellen naar andere mens van de wielerbond, die dan een attestje doormailt, waardoor ik om 10u wist dat ik om 15u zou mogen starten... Tot dan nog steeds niemand op de hoogte van mn plannetje.

Ondertussen in den duik de benen geschoren. Een gelukje nog gehad dat mama sowieso al spaghetti op 't menu had staan, dus dat was ideale sportmaaltijd. Om kwart voor 2 dan weer met een smoesje naar de inschrijving gereden, nummer goed weggestoken en gewacht tot de renners bij ons waren. Een truitje gekregen van ploegleider (maatje te groot, maar bon), en toen (20 min voor de start) uit noodzaak alles verklapt, moest me immers klaarmaken, nummer opspelden, kaderplaatje bevestigen. Wat een plezier, al die gezichten... Drie jaar geen wedstrijd meer gereden en dan plots nog eens... Na de marathon out of the blueu, de wielerwedstrijd...

Net op tijd aan de start, om in de gietende regen te vertrekken, hartslag onmiddellijk 190, en niet meer gezakt. Al na een rondje de rol moeten lossen, maar bleek dat er toen reeds anderen achterop waren geraakt, dus met een vijftal nog een paar rondjes afgemaald, en ze dan nog allemaal geklopt in het spurtje van ons groepje, waardoor ik 25ste werd op 31 deelnemers. Uiteraard geen deftige uitslag, maar wat wil je, 't was 3 jaar geleden dat ik nog deftig koerstte...

Dus ook morgen donderdag staan we hier aan de start, want dan is er opnieuw wedstrijd hier in Eernegem. Laatste koers van 't seizoen is gepland 10 oktober in Ichtegem, dus mss kan ik nog wat trainen tegen dan, hihi.

Beste mensen, ik ga het u wensen, want moet er vroeg in, morgen beter proberen te doen dan maandag...

Gegroet u allen,

Gastrenner Birger...

Om stil van te worden

Zopas vernomen dat Benny Vansteelandt, zowat de beste duathleet ter wereld, vandaag is overleden. Vorige week werd hij op training aangereden door een auto, en hoewel zijn toestand de hele week gunstig evolueerde, bezweek hij vanmorgen toch aan een (vermoedelijke) hartstilstand.

Hij reeg in z'n carrière zowat de Wereld- en Europese titels aan elkaar, won een massa wedstrijden in het duathlon, was zowat heer en meester. Maar nu is hij er dus plots niet meer... Ongeloof maakt zich van mij meester, hoe kan dat nu? Amper 30 jaar, een toonbeeld voor menig atleet, nooit in opspraak gekomen, altijd top...

Een mens zou er stil van worden...



Op de foto behaalt hij zijn laatste Europese titel....

Flexibiliteit vs sportiviteit

Het liep de laatste weken lekker op training, vlotjes fietsen (zelfs es 161km!!), vlotjes lopen (tot 2u), gewoon alles in orde. Conditie aan 't beteren, gevoel betert, gewicht mindert...

Maar ik werk nog altijd in de verpleegkunde, sector berucht om z'n fameuze werkschema's, en da's me dit weekend pijnlijk duidelijk geworden. Zaterdag had ik vrij en een fietstochtje van zomaar eventjes 161km ingelast. Heel leuk losjesweg blijven rijden. Zondag moest ik op voor vroegdienst, dus had ik nadien wat loslopen gepland. Op het eind van de vroegdienst belde de nachtwaakster echter ziek af, zodat er een vervanger diende gezocht te worden. Gezien alle andere full-time's of in verlof waren, of gingen, of een medisch attest hebben die nachten verbiedt, schoot er nog maar 1 iemand over... Deze jongen mocht zich na vroegdienst wat te slapen leggen en werd dan om 21 terug verwacht voor 10 nachtelijke uurtjes.

Het heeft allemaal niet zo'n positieve invloed op de conditie, want ook dag nadien de nacht, dagje uitslapen en weer de vroegen... Om je bioritme lekker helemaal ondersteboven te smijten. Bijgevolg van zaterdag tot nu nog niets gedaan, maar daar komt gauw weer verandering in, we nemen binnenkort de draad weer op.

Mylords, mylady's, gegroet u allen,

Achieltje

De fietsende loper/Lopende fietser

Na een behoorlijk lange rustperiode ben ik er weer ingevlogen. 1 augustus was het sein om de trainingen weer te hervatten. Tussen 22 juni (Nacht Van Vlaanderen) en toen werd niet gelopen, niet gefietst, enkel gewerkt, vergaderd, op kamp gegaan... Vergaderingen en kamp met de nodige late uurtjes en nee, geen druppel Leffe (Duvel des te meer...). Zoals u kunt zien, na het kamp was zelfs de clown (die verdacht veel op mij leek...) uitgeteld...


Alles zorgde ervoor dat de weegschaal weer dreigde de cijfers aan te geven die ik liever vermijd... Dus werd het tijd om er deftig in te vliegen. Toch heb ik tot nu toe amper gelopen, een keer 7 km aan traag tempo, meer niet. Maar m'n stalen ros is bereden als nooit tevoren. Een paar rustdagjes (door bijv nachtdiensten) uitgezonderd, reed ik behoorlijk veel, zelfs in de ardennen gaan trainen, waar ik eens 75 en eens 105km afmaalde. Ook de week erna constant kilometeraantallen rond de 70km. En dat doet goed, weer zo fietsen als vroeger. Kilometertjes malen, uurtjes trainen zonder de knietjes al te veel te belasten, minder gevaar voor blessures, want na NVV speelde m'n knie toch wat teveel op naar m'n zin.

In elk geval zit ik boordevol gekke sportieve ideetjes, die ik nog niet met de rest van de wereld zal delen, 'k wil er nog genoeg plezier aan beleven moest het me lukken, en niet teveel spijt moest ik er alsnog niet in slagen...

Binnen 9 dagen wordt op educatief gebied de volgende stap gezet, die dag is er een infosessie voor de werkstudenten van KU Leuven. Allerlei info over zelfstudietoestanden, Toledo-platform om via 't net te studeren en studies in goede banen te houden en een rondleiding aan m'n toekomstige universiteit. Ben eens benieuwd of de "studiegoesting" nog altijd even groot zal zijn als ik weet over welke pakken werk het gaat...

Gegroet u allen, en tot op een van de najaarswedstrijden...

Achieltje